Boekverslag: Maanzaad
Papaver ?s vader plukte ooit voor haar moeder een bos papavers, omdat zij
ooit tijdens een wandeling door de natuur had gezegd dat zij die erg mooi
vond. Tegen de tijd dat hij de bloemen wil schenken zijn ze al verwelkt.
Opdat hun kleine dochtertje nooit verwelken zal v??r haar tijd en zij in
haar tere leven niet geplukt word, noemen ze haar ?Papaver?. Het bekende
maanzaad is dus het symbool van een ?de bloem? die daar uit voort bloeide:
Papaver.
De personages
De hoofdpersonen in dit boek zijn Papaver en haar moeder.
Papaver is een meisje van 13 jaar en heeft een wat jongensachtige natuur, ze
is nuchter en niet erg gevoelig. Ze leest weinig en toont weinig interesse
voor cultuur en is vrij kinderachtig voor haar leeftijd.
Haar moeder (in de brief rond de 30) daarentegen is dromerig, houdt van
lezen en schrijven en ziet de realiteit door ?roze vitrage?. Ze lijkt aan de
buitenkant erg sterk en soms zelfs onoverwinbaar, terwijl ze eigenlijk maar
een teer wezentje is met een grote mond en een klein hartje. Ze zoekt het
avontuur, is soms erg driftig en vecht ook als het haar goed dunkt.
Andere personen zijn: Papaver`s vader, diens vriendin Manon, haar broertje
Thomas, het gezin waarin haar moeder opgroeit en de vrienden van haar
moeder. Deze personen zijn flat characters.
De samenvatting
Als Papaver 13 jaar wordt, krijgt zij de brief die haar overleden moeder
(zij stierf aan een ziekte toen Papaver nog maar heel klein was ) voor haar
geschreven heeft om haar ?en moeder te geven?. In het begin wil Papaver
niets van haar moeder weten, maar langzaam maar zeker ontwikkelt er zich
toch steeds meer interesse naar wie haar moeder was en hoe zij nog steeds
invloed heeft op haar omgeving..
Haar moeder blijkt een wat ongewone manier van denken te hebben en dat is
denk ik ook wat Papaver in het begin zo afschrikt. Zij had van haar moeder
een bepaald beeld in haar hoofd gevormd dat niet van toepassing blijkt te
zijn op de persoon die zij werkelijk was.
Het levensverhaal van deze vrouw blijkt heel boeiend en beschrijft het leven
op een soms luchtige en soms indringende manier. Steeds meer wetend over wat
deze complexe persoonlijkheid bewoog en wie zij was, ontdekt Papaver (en
daarmee de lezer) veel tegenstellingen in haar karakter. Op een gegeven
moment lijkt ?die hele moeder van haar? totaal niet meer op het beeld wat
zich in het begin van het boek vormde; de sterke vrouw die alles aankan en
overal een antwoord op heeft, blijkt af en toe heel zwak te kunnen zijn... .
In de periode dat Papaver de brief probeert te begrijpen, probeert ze in
haar omgeving te informeren naar haar moeder. Niet iedereen is daar zo blij
mee; Manon begint in haar moeder een concurrente te zien en Thomas kan niet
hebben dat Papaver nu zoveel aandacht krijgt. Ze zijn dan ook erg blij als
Papaver de brief gelezen heeft en haar moeder niet meer elke dag onderwerp
van gesprek is.
In het begin van het boek vond ze haar moeder maar een ?vreemd mens? maar
verder in het boek vorderend beseft Papaver dat je ook van zo?n rare moeder
heel veel kunt houden....
De manier van vertellen
Het boek heeft 2 verhaallijnen nl: 1-de brief van haar moeder en 2- hoe
Papaver zich in de loop van het boek ontwikkelt ten opzichte van haar
moeder. In de brief beschrijft haar moeder de dingen zoals zij ze had willen
vertellen aan Papaver,als ze niet gestorven was. Ze geeft haar visie op het
leven weer in gebeurtenissen die ze, niet in chronologische volgorde, heeft
gerangschikt in onderwerpen zoals ouders, avontuur, en verliefdheid. De
brief bestaat zowel uit delen in de tegenwoordige tijd als uit delen in die
in de verleden tijd geschreven zijn.
In de 2e verhaallijn is de fabel w?l gelijk aan het sujet en is in de
tegenwoordige tijd geschreven.
De auteur
Bij de boeken van Lydia Rood heb ik altijd het gevoel dat zij ruimte
overlaat voor je eigen gedachten bij het verhaal, zonder dat de kern van het
verhaal wordt verstoord, zoals bij veel andere schrijvers wel het geval is.
Lydia Rood heeft ook een herkenbare schrijfstijl die ook in dit boek weer
goed tot uiting komt.
Lydia Rood werd in 1957 te Velp geboren. Na haar Gymnasium A-opleiding
studeerde zij aan de universiteit van Amsterdam ?Spaanse taal en letterkunde
?, omdat zij beslist nog een keer naar Latijns Amerika wil gaan. Momenteel
werkt ze echter als journaliste bij de Volkskrant. Ze heeft ook een dochter,
Roosmarijn genaamd.
Lydia Rood schreef o.a. de boeken over Thomas en Senior, naar de speelfilm
en tv-serie van Karst van der Meulen, evenals Kunst en vliegwerk.
Maanzaad werd in 1990 bekroond met de Vlag en Wimpel.
Mijn mening
Maanzaad is bekroond met de Vlag en wimpel in 1990, iets wat ik goed kan
begrijpen want het verhaal is goed en onderhoudend opgebouwd. Wat ik
enigszins wel jammer vind is dat ik me, hoe ik ook mijn best doe niet kan
identificeren kan met Papaver. Haar moeder daarentegen lijkt veel
toegankelijker dan Papaver. Ik vond het ook jammer dat er soms onderbroken
werd met de belevenissen van Papaver als je net lekker in de brief van haar
moeder zat. Wat Papaver meemaakt/doormaakt is soms erg voorspelbaar en heeft
daardoor niet de glans die de brief van haar moeder heeft.
In 1982 begon zij met het schrijven van kinderboeken. Lydia Rood studeerde journalistiek aan de School voor de Journalistiek in Utrecht. Haar eerste jeugdroman verscheen in 1982. Na haar afstuderen in 1984 werkte ze van 1985 tot en met 1991 als eindredacteur "Binnenland" bij de Volkskrant. Rood studeerde eveneens Spaanse taal en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en behaalde in 1988 cum laude haar doctoraaldiploma. In 1985 kreeg ze haar dochter Roosmarijn, over wie ze verschillende kleuterboeken schreef. Rood las de verhaaltjes, waarin gewone dagelijkse gebeurtenissen werden afgewisseld met grappige kleuterfantasieen, eerst aan de echte Roosmarijn voor. Als ze bij haar in de smaak vielen, waren ze goed.
Boek informatie
- Maanzaad
- Lydia Rood
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Lydia Rood