Boekverslag: Opwaaiende zomerjurken
J.M. Meulenhoff bv
Amsterdam, 1979
Mijn verwachtingen waren voor dit boek niet al te hoog gespannen aangezien dit boek niet mijn eerste keus van de lijst was. Bor van Joris Moens sprak mij veel meer aan maar, was in geen van de bibliotheken te vinden. Verder ging ik er vanuit dat een typische Nederlandse roman zou zijn met veel sex en verzet. Dit bleek deze keer eens niet zo te zijn en dat viel dus al weer mee. Verder wist ik eigenlijk niet zo goed waar het over ging, maar had ik een vlotter figuur verwacht dan Edo.
Het verhaal is geschreven vanuit het hij-perspectief. Die hij slaat op Edo ofwel Oskar Vanille zoals Edo zich als klein kind noemde en zo voelt hij zich zelfs op het eind van het boek nog steeds een beetje. De gedachten worden heel uitvoerig behandeld, maar soms wat rommelig en ingewikkeld vooral als Edo nadenkt over de denkwijzen van verschillende filosofen. Het ik-perspectief was misschien wat beter geweest in dit boek om je wat meer bij het verhaal te betrekken. Daardoor zou je misschien wat meer sympathie en respect krijgen voor Edo. Nu was hij altijd het lulletje en was nooit succesvol bij de vrouwen en leefde ik niet erg mee met hem.
Het verhaal speelt grotendeels in Nederland, maar ook gedeeltelijk in Itali?. Het eerste deel van het boek (het boek is in drie delen verdeeld) speelt geheel in de omgeving van Edo?s huis dat in een dorp dicht bij de zee ligt. Het tweede deel speelt in een landelijk deel van Nederland met veel bos. Het derde deel speelt zowel in Nederland als in Itali? als op een cruiseschip. Wanneer het verhaal speelt is niet duidelijk, maar ook totaal niet belangrijk. In het begin wordt wel gezegd dat de vader van Edo naar de oorlog moet, dit moment maak je ook mee. Daarna zegt een vriend van Edo dat er helemaal geen oorlog is dus het zou tijdens de Koude Oorlog kunnen spelen maar ook net zo goed tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal is zo goed als chronologisch alleen in het derde deel op een gegeven moment niet. Opeens zit Edo in Rome, maar later vertelt hij aan iemand die hij daar heeft leren kennen hoe hij in Rome verzeild is geraakt.
Het thema van het boek is liefde, weliswaar in veel verschillende facetten, omdat Edo in het eerste deel acht is, in het tweede deel zeventien en in het derde deel midden twintig. In het eerste deel wordt Edo, een onzeker en niet erg populair jongetje, verliefd op zijn buurvrouw. Verliefd is misschien een beetje een groot woord, maar de beschreven gedachten zijn ook wel erg hoogstaand voor iemand van acht. Verder gebeurt er niet veel, er wordt vooral beschreven hoe Edo met zijn vrienden omgaat. Ook zijn gedachten en onzekerheid komen uitgebreid aan bod. In het tweede deel gaat Edo als zeventienjarige jongen op vakantie bij zijn oom en tante, hij is dan nog steeds onzeker en heeft een heel sceptisch beeld gevormd van de Nederlandse samenleving. Vooral gesprekken komen er in zijn gedachten niet al te goed vanaf hij denkt voortdurend na over de geforceerdheid van een gesprek en al de standaard antwoorden op de standaardvragen. Ondertussen wordt hij beetje bij beetje verliefd op zijn tante. Als hij dan op het punt staat te vertrekken gaat hij nog ??n keer met zijn tante naar het strand. Tijdens dat bezoek aan het strand besluiten ze naakt te gaan zwemmen, samen in het water laat Edo zich gaan en begint zijn tante, die bovendien getrouwd is, te betasten. Onmiddellijk rent zijn tante het water uit en laat Edo wederom teleurgesteld achter. In het derde deel heeft Edo een verhouding met Nina waarmee hij op vakantie is. Op een boot waarop zij een paar dagen zijn gaat Edo vreemd. Nina confronteert hem daar pas mee als weer terug zijn in Nederland en dan is het meteen uit tussen hen. Vervolgens gaat Edo naar Rome en denkt daar na over zijn situatie. Terug in Nederland gaat hij inwonen bij Marta, het meisje waarmee hij vreemd ging op vakantie, nog wel op een aparte kamer. Op een avond komt het dan toch tot zover dat ze samen in bed komen, maar dan krijgt Edo ?m niet omhoog en rent weg, terug naar de eenzaamheid.
Het eind was gesloten voor zover je van een einde kon spreken, dit zijn gewoon drie fragmenten uit het leven van een jongen. Een echt happy-end was het niet aangezien Edo weer zonder meisje zit. Het eind kon ook bijna niet anders, alles was gedoemd te mislukken. Van een held kan je hier dus totaal niet spreken. Dit is een antiheld tot en met, bijna een stereotype. De schrijver probeert nog wel een paar keer het woord held voor Edo te gebruiken, maar dit kan niet overtuigen. De eerste schets die je van zijn uiterlijk krijgt is dan ook niet al te goed. Bril, pleister voor het ene oog en ongewild bij bijna al zijn leeftijdgenootjes. Dit beeld zet zich het hele boek voort, hij wordt door iedereen vroeg of laat afgewezen, alleen de applaudiseur in Rome mag hem, maar dat is zelf ook niet een al te vlot figuur die als volwassene van rond de dertig nog steeds bij mammie woont. Verzet van ?Oskar Vanille? is er nauwelijks hij denkt vaak over manieren om zich te verzetten, maar meer dan het gebruikelijke verzet tegen zijn moeder is er nooit gekomen.
Amsterdam, 1979
Mijn verwachtingen waren voor dit boek niet al te hoog gespannen aangezien dit boek niet mijn eerste keus van de lijst was. Bor van Joris Moens sprak mij veel meer aan maar, was in geen van de bibliotheken te vinden. Verder ging ik er vanuit dat een typische Nederlandse roman zou zijn met veel sex en verzet. Dit bleek deze keer eens niet zo te zijn en dat viel dus al weer mee. Verder wist ik eigenlijk niet zo goed waar het over ging, maar had ik een vlotter figuur verwacht dan Edo.
Het verhaal is geschreven vanuit het hij-perspectief. Die hij slaat op Edo ofwel Oskar Vanille zoals Edo zich als klein kind noemde en zo voelt hij zich zelfs op het eind van het boek nog steeds een beetje. De gedachten worden heel uitvoerig behandeld, maar soms wat rommelig en ingewikkeld vooral als Edo nadenkt over de denkwijzen van verschillende filosofen. Het ik-perspectief was misschien wat beter geweest in dit boek om je wat meer bij het verhaal te betrekken. Daardoor zou je misschien wat meer sympathie en respect krijgen voor Edo. Nu was hij altijd het lulletje en was nooit succesvol bij de vrouwen en leefde ik niet erg mee met hem.
Het verhaal speelt grotendeels in Nederland, maar ook gedeeltelijk in Itali?. Het eerste deel van het boek (het boek is in drie delen verdeeld) speelt geheel in de omgeving van Edo?s huis dat in een dorp dicht bij de zee ligt. Het tweede deel speelt in een landelijk deel van Nederland met veel bos. Het derde deel speelt zowel in Nederland als in Itali? als op een cruiseschip. Wanneer het verhaal speelt is niet duidelijk, maar ook totaal niet belangrijk. In het begin wordt wel gezegd dat de vader van Edo naar de oorlog moet, dit moment maak je ook mee. Daarna zegt een vriend van Edo dat er helemaal geen oorlog is dus het zou tijdens de Koude Oorlog kunnen spelen maar ook net zo goed tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal is zo goed als chronologisch alleen in het derde deel op een gegeven moment niet. Opeens zit Edo in Rome, maar later vertelt hij aan iemand die hij daar heeft leren kennen hoe hij in Rome verzeild is geraakt.
Het thema van het boek is liefde, weliswaar in veel verschillende facetten, omdat Edo in het eerste deel acht is, in het tweede deel zeventien en in het derde deel midden twintig. In het eerste deel wordt Edo, een onzeker en niet erg populair jongetje, verliefd op zijn buurvrouw. Verliefd is misschien een beetje een groot woord, maar de beschreven gedachten zijn ook wel erg hoogstaand voor iemand van acht. Verder gebeurt er niet veel, er wordt vooral beschreven hoe Edo met zijn vrienden omgaat. Ook zijn gedachten en onzekerheid komen uitgebreid aan bod. In het tweede deel gaat Edo als zeventienjarige jongen op vakantie bij zijn oom en tante, hij is dan nog steeds onzeker en heeft een heel sceptisch beeld gevormd van de Nederlandse samenleving. Vooral gesprekken komen er in zijn gedachten niet al te goed vanaf hij denkt voortdurend na over de geforceerdheid van een gesprek en al de standaard antwoorden op de standaardvragen. Ondertussen wordt hij beetje bij beetje verliefd op zijn tante. Als hij dan op het punt staat te vertrekken gaat hij nog ??n keer met zijn tante naar het strand. Tijdens dat bezoek aan het strand besluiten ze naakt te gaan zwemmen, samen in het water laat Edo zich gaan en begint zijn tante, die bovendien getrouwd is, te betasten. Onmiddellijk rent zijn tante het water uit en laat Edo wederom teleurgesteld achter. In het derde deel heeft Edo een verhouding met Nina waarmee hij op vakantie is. Op een boot waarop zij een paar dagen zijn gaat Edo vreemd. Nina confronteert hem daar pas mee als weer terug zijn in Nederland en dan is het meteen uit tussen hen. Vervolgens gaat Edo naar Rome en denkt daar na over zijn situatie. Terug in Nederland gaat hij inwonen bij Marta, het meisje waarmee hij vreemd ging op vakantie, nog wel op een aparte kamer. Op een avond komt het dan toch tot zover dat ze samen in bed komen, maar dan krijgt Edo ?m niet omhoog en rent weg, terug naar de eenzaamheid.
Het eind was gesloten voor zover je van een einde kon spreken, dit zijn gewoon drie fragmenten uit het leven van een jongen. Een echt happy-end was het niet aangezien Edo weer zonder meisje zit. Het eind kon ook bijna niet anders, alles was gedoemd te mislukken. Van een held kan je hier dus totaal niet spreken. Dit is een antiheld tot en met, bijna een stereotype. De schrijver probeert nog wel een paar keer het woord held voor Edo te gebruiken, maar dit kan niet overtuigen. De eerste schets die je van zijn uiterlijk krijgt is dan ook niet al te goed. Bril, pleister voor het ene oog en ongewild bij bijna al zijn leeftijdgenootjes. Dit beeld zet zich het hele boek voort, hij wordt door iedereen vroeg of laat afgewezen, alleen de applaudiseur in Rome mag hem, maar dat is zelf ook niet een al te vlot figuur die als volwassene van rond de dertig nog steeds bij mammie woont. Verzet van ?Oskar Vanille? is er nauwelijks hij denkt vaak over manieren om zich te verzetten, maar meer dan het gebruikelijke verzet tegen zijn moeder is er nooit gekomen.
Oebele Klaas Anne (Oek) de Jong is een Nederlands schrijver. Hij is de zoon van voormalig staatssecrataris Klaas de Jong Ozn. Zijn jeugd bracht hij onder meer door in Dokkum en Goes, verhuizingen die hem het gehele land deden doorkruisen en een gevoel van vervreemding achterlieten. Hij studeerde kunstgeschiedenis in Amsterdam.
Boek informatie
- Opwaaiende zomerjurken
- Oebele Klaas Anne de Jong
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Oek de Jong