Boekverslag: Het goud van Salomon Pinto
Zakelijke gegevens
Auteur: Tomas Ross (pseudoniem van Willem Pieter Hogendoorn
Titel: Het goud van Salomon Pinto
Uitgever, plaats, jaar: Fontein, Baarn, 1998
Druk: Eerste druk
Jaar van eerste druk: 1998
Aantal pagina's: Tweehonderd zevenenveertig pagina's
Indeling: Het boek is ingedeeld in twee?ndertig hoofdstukken en een epiloog.
Motto en opdracht: Als motto van dit boek staat geschreven: ?Gisteren kwam ik een man tegen die niet wilde sterven'.
Het boek is opgedragen aan Dorine. Hier heb ik verder geen informatie over kunnen vinden.
Genre: Het goud van Salomon Pinto is een thriller, zo wordt vermeld voorop het boek. Ik vind dat het boek ook als een detective beschouwd kan worden. Gedurende het hele boek is er een zoektocht naar ?het goud van Salomon Pinto'.
Eerste reactie
a De titel en de voorkant van het boek spraken mij aan. De korte samenvatting op de achter kant interesseerden mij, omdat het een boek is dat gaat over een recent onderwerp. De bibliothecaresse (die ook bij ons in de bibliotheek op school werkt) raadde mij dit boek aan en zij dacht dat u het ook wel een goed boek zou vinden.
b Het is een heel goed boek, want je blijft gewoon doorlezen. Je wilt zelf ook het geheim op lossen en je denkt mee met de hoofdpersonen naar mogelijke oplossingen. Dit is het eerste
boek dat ik gelezen heb met zo'n ingewikkelde schrijfvorm. Toch kon ik het verhaal prima volgen.
Verdieping
Ik geef u eerst de analyse van het boek, omdat ik anders punten dubbel vertel. Bij de samenvatting moet ik namelijk de vragen wie, waar en wanneer beantwoorden. Die staan onder analyse als personages, tijd en ruimte weer genoemd. Ik heb de samenvatting zelf gemaakt, omdat ik er geen heb kunnen vinden. Ook de beoordeling is geheel van mijn hand.
Analyse
Personages
De hoofdpersonen uit dit boek:
Sara Pinto is een Joodse vrouw van zesendertig jaar oud. Ze woont in Adelaide (Australi?) en sinds een jaar gescheiden. Een groot gedeelte van het verhaal is vanuit een ik perspectief geschreven met als ik figuur Sara Pinto. Hierdoor is haar uiterlijk moeilijk te beschrijven.
Han Douma is een man van rond de vijfendertig. Ik citeer: ?Hij had een mager, jongens jongensachtig gezicht en kortgeknipt blond haar, een wipneus en groene ogen waarvan er een steeds wegdraaide'. Dit is gezien vanuit de ogen van Sara Pinto. Han is een onderzoeker op het Rijks Instituut Voor Oorlogsdocumentatie (RIOD). Hij is zeer gedreven in zijn werk. Hij ziet er vaak een tikkeltje verlopen uit, omdat hij kreukelige kleren aanheeft, zijn stropdas slecht geknoopt zit enzovoort.
Anton van Buuren is een sleutelfiguur in dit boek. De meeste tijd draait het om deze man: wist hij de code?, had hij de effecten naar Zwitserland gebracht? en was hij gestorven bij het bombardement in Den haag op drie maart 1945? Hij woonde in huis bij Salomon Pinto (de opa van Sara) en hij was net als Salomon advocaat.
Jacob Leemhuis is de mede-oprichter van effectenhuis Leemhuis & Pauw. Leemhuis heeft in Indi? gewoont en heeft een zoon. Die heeft hij nooit verteld van zijn corrupte praktijken om het goud van Salomon Pinto te pakken te krijgen.
Perspectief
Het boek wordt grotendeels vertelt in het ik-perspectief. Steeds gezien vanuit andere personen. Je leest namelijk ook wat de mensen denken. Het hij/zij perspectief wordt ook gebruikt, maar bijna nooit bij Sara Pinto. In het boek wordt per hoofdstuk gewisseld van persoon en van tijd wat het boek zeer moeilijk te lezen maakt. Je moet steeds bedenken: ?wie is deze persoon' en ?in welke tijd zit ik nu'. Toch is het boek niet chaotisch, omdat er om het hoofdstuk een hoofdstuk is van Sara Pinto. Dit zorgt voor enige houvast.
Tijd
Het verhaal speelt zich af in de twintigste eeuw. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in 1998, van drie tot zevenentwintig april. Ook is er een deel van het boek dat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelt. Soms zitten er hoofdstukken bij die zich in 1949 of 1969 afspelen. Het tijdsverloop is niet chronologisch, omdat er hoofdstukken zijn die in 1998 spelen waarna er een hoofdstuk nakomt dat in de Tweede Wereldoorlog speelt. Er zijn ook veel flashbacks. Vooral in hoofdstukken waarin Leemhuis speelt zijn er regelmatig flashbacks te vinden die spelen zich dan af in de periode van de Tweede Wereldoorlog, waar hij zich op dat moment zorgen over maakt.
Ruimte
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, dit komt omdat Salomon Pinto in Amsterdam woonde, maar ook omdat Sara en Douma in Amsterdam werken en verblijven. Een enkel hoofdstuk speelt zich af in Bazel: bijvoorbeeld als de effecten gebracht worden door Anton van Buuren of als Sara en Douma daar op onderzoek zijn. Er is een hoofdstuk waarin Salomon Pinto en zijn vrouw werken in Westerbork en weggevoerd worden naar Auswisch. Er wordt weinig sfeer opgeroepen. Ik weet me wel een geval dat Sara met de trein naar Zwitserland gaat. Ze had net zo goed met het vliegtuig kunnen gaan, maar de trein roept weer de herinnering op van haar grootouders die met de trein naar Auswisch werden gebracht.
Motto
Het motto van het boek is: ?Gisteren kwam ik een man tegen die niet wilde sterven'. Dit is een uitspraak van P.S. Stewart. Dit motto komt duidelijk terug in het boek. Het boek gaat namelijk over de Tweede Wereld oorlog, maar speelt grotendeels in deze tijd. Bijna iedereen uit die tijd is nu dood. Het boek draait dus om dode mensen, klinkt raar maar het is wel zo.
Samenvatting:
Sara Pinto is op vakantie in Nederland en heeft iets gelezen in Australische krant over de LiRo-archieven. Haar vader vertelde haar vroeger vaak over opa die heel rijk was. Haar vader (David Pinto) is inmiddels overleden en zij besluit op zoek te gaan naar het geld van Salomon Pinto. Ze zoekt contact met het RIOD en maakt kennis met Han Douma. Hij heeft informatie over haar opa en oma. Hij vertelt dat ze in Auswisch zijn omgekomen. Haar vader is door Salomon Pinto ondergebracht bij kennissen. Ze gaat op bezoek bij de familie en zij weten dat David daar is gebracht door een zekere Anton.
Dan speelt het verhaal zich af in 1943 en wordt verteld hoe Salomon Pinto zijn zoon liet onderduiken bij kennissen. Anton van Buuren maakt een spannende reis naar Zwitserland om daar effecten van Salomon weg te brengen. Hij levert deze af bij Meijer van de Credit Suisse, hij krijgt hiervoor tien procent van de waarde van de effecten dat is tweehonderd duizend gulden. Salomon en zijn vrouw worden gearresteerd door de nazi's en ze worden afgevoerd naar kamp Westerbork.
Han Douma informeert eens bij het Joods maatschappelijk werk, daar krijgt hij te horen dat Anton van Buuren bij Salomon in huis woonde. Anton van Buuren werkte bij het advocaten bedrijf ?Vos en Pinto' en is in 1945 gesneuveld bij een bombardement. De Vos is al overleden en Sara vindt een andere advocaat van dit kantoor, Jacob Leemhuis, hier gaat ze bij op bezoek. Hij kan hun niets zinnigs vertellen, maar hij weet wel dat het huis van Salomon verkocht werd aan Pauw en samen met hem heeft hij het effectenhuis ?Leemhuis en Pauw' opgericht. Je weet nu uit de flashbacks van Leemhuis dat hij het goud heeft ingepikt, hij liegt Sara voor omdat hij bang is dat ze achter de waarheid komen. Sara gaat op bezoek bij een vriend van haar opa, Ouwerhand, die wist dat hij een kennis had in Zwitserland (Meijer).
Ze gaan naar Zwitserland waar ze ontdekken dat Meijer gemarteld en vermoord is. Ze spreken zijn secretaresse en die weet te herinneren dat van Buuren in 1946 het goud op kwam nemen. In 1946 was van Buuren allang dood. Meijer is gemarteld om de code van de rekening van Salomon door iemand die van Buuren niet kon zijn. Ze komen ook te weten dat van Buuren zijn eigen rekening in 1964 opnam. Terug in Nederland verteld Ouwerhand dat David Pinto bij hem was en hem een nummerbord vroeg na te zoeken. Han zoekt in de lijst doden van het bombardement naar van Buuren hij vindt die en ook de naam van Rapenhorst (een NSB-er die in de zelfde straat als van Buuren werd gevonden).
Sara gaat op bezoek bij de zoon van Pauw. Die laat een foto zien waarbij de familie Pauw samen met de familie Leenmans op vakantie is in 1964. Op de foto staat de auto van Leenmans, een Opel met het nummerbord dat David wilde natrekken. Han vindt uit dat Rapenhorst eigenlijk Pauw is. Er was een Pauw, maar die overleed in 1937. Rapenhorst vroeg een nieuw identiteitsbewijs aan, hiervoor had hij een uittreksel van het register nodig, deze verkreeg hij van een ambtenaar (die hij had omgekocht). De registers van de verschillende plaatsen waren nog niet gekoppeld, Pauwe was in Amsterdam gestorven, maar in zijn geboorteplaats ?leefde' hij nog. Rapenhorst dus kreeg de identiteit van iemand die in 1937 was gestorven. Van Buuren had aan Rapenhorst verteld over zijn tocht naar Zwitserland en Rapenhorst was naar Zwitserland gegaan en had het geld opgenomen toen hij wist dat niemand die leefde meer van het goud afwist. Hij zocht contact met Leemhuis waarmee hij het goud opnam en het effectenkantoor mee opgerichte. Leemhuis heeft door dat Sara de waarheid weet en breekt in bij haar hotel om haar te vermoorden. Hij krijgt echter een hartstilstand en wordt gevonden door Sara en Han. Nu is zelfs de laatste getuige dood en kan het geld niet meer worden opge?ist.
Titelverklaring:
?Het goud van Salomon Pinto' slaat natuurlijk op de effecten die hij naar Zwitserland bracht en die hij omzette in goud.
Thematiek:
Het thema van dit boek is de zoektocht naar het geld van de vergaste Joden. Dit is duidelijk uit de titel af te leiden. Je zou ook kunnen zeggen dat het thema van het boek de Tweede Wereldoorlog is, want daar draait alles om.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Het werk is pas vorig jaar gepubliceerd dus het heeft niet al een hele reputatie. De echte naam van Tomas Ross is Willem Pieter Hogendoorn. Hij is geboren op zestien september 1944. Zijn vader, P.G. Hogendoorn, was bij de marechaussee. Hij behoorde in de Tweede Wereldoorlog tot de verzetsgroep Albrecht en werd na de oorlog gevraagd toe te treden tot de BVD. Tot 1980 publiceerde Hogendoorn onder zijn eigen naam, hij was journalist voor onder andere de TROS. In 1980 debuteerde hij met het boek ?De Honden van het Verraad'. Hij won in 1996 de Gouden Strop voor ?Koerier voor Sarajevo. Hij schrijft alleen maar non-fictie boeken.
Beoordeling
Ik vind het boek heel spannend, interessant en realistisch is. Een ander positief punt van dit boek is dat het boek heel actueel is (herkenbare situatie). De Zwitserse banken zijn vaak in het nieuws vanwege het goud dat de nazi's gestolen hebben van de Joden en ondergebracht hebben in Zwitserland. Het gedeelte van het boek dat ik het spannendst vind is dat van Buuren de effecten naar Zwitserland smokkelt. Je leeft echt met hem mee en je voelt de spanning als er een Duitse soldaat de trein instapt om te controleren. Het enigste wat ik negatief vind aan dit boek dat verhaal op niets uitloopt. Je hoopt toch heel erg dat het hele verhaal boven water komt, maar als ze er dan bijna zijn dan gaat Leemhuis dood. Ik zou niet zo snel een boek of een film weten waar ik dit boek mee zou kunnen vergelijken. Er zijn nog maar heel weinig boeken over dit onderwerp geschreven. Het taalgebruik is niet te moeilijk, maar de opbouw is wel ingewikkeld. Het boek is over het algemeen dus goed te volgen. Ik vind het boek dus erg goed. Ik zou het u aanraden om eens een keer te lezen, als u ge?nteresseerd bent in verhalen rond de Tweede Wereldoorlog. Je blijft gewoon lezen zo meeslepend is het verhaal.
Auteur: Tomas Ross (pseudoniem van Willem Pieter Hogendoorn
Titel: Het goud van Salomon Pinto
Uitgever, plaats, jaar: Fontein, Baarn, 1998
Druk: Eerste druk
Jaar van eerste druk: 1998
Aantal pagina's: Tweehonderd zevenenveertig pagina's
Indeling: Het boek is ingedeeld in twee?ndertig hoofdstukken en een epiloog.
Motto en opdracht: Als motto van dit boek staat geschreven: ?Gisteren kwam ik een man tegen die niet wilde sterven'.
Het boek is opgedragen aan Dorine. Hier heb ik verder geen informatie over kunnen vinden.
Genre: Het goud van Salomon Pinto is een thriller, zo wordt vermeld voorop het boek. Ik vind dat het boek ook als een detective beschouwd kan worden. Gedurende het hele boek is er een zoektocht naar ?het goud van Salomon Pinto'.
Eerste reactie
a De titel en de voorkant van het boek spraken mij aan. De korte samenvatting op de achter kant interesseerden mij, omdat het een boek is dat gaat over een recent onderwerp. De bibliothecaresse (die ook bij ons in de bibliotheek op school werkt) raadde mij dit boek aan en zij dacht dat u het ook wel een goed boek zou vinden.
b Het is een heel goed boek, want je blijft gewoon doorlezen. Je wilt zelf ook het geheim op lossen en je denkt mee met de hoofdpersonen naar mogelijke oplossingen. Dit is het eerste
boek dat ik gelezen heb met zo'n ingewikkelde schrijfvorm. Toch kon ik het verhaal prima volgen.
Verdieping
Ik geef u eerst de analyse van het boek, omdat ik anders punten dubbel vertel. Bij de samenvatting moet ik namelijk de vragen wie, waar en wanneer beantwoorden. Die staan onder analyse als personages, tijd en ruimte weer genoemd. Ik heb de samenvatting zelf gemaakt, omdat ik er geen heb kunnen vinden. Ook de beoordeling is geheel van mijn hand.
Analyse
Personages
De hoofdpersonen uit dit boek:
Sara Pinto is een Joodse vrouw van zesendertig jaar oud. Ze woont in Adelaide (Australi?) en sinds een jaar gescheiden. Een groot gedeelte van het verhaal is vanuit een ik perspectief geschreven met als ik figuur Sara Pinto. Hierdoor is haar uiterlijk moeilijk te beschrijven.
Han Douma is een man van rond de vijfendertig. Ik citeer: ?Hij had een mager, jongens jongensachtig gezicht en kortgeknipt blond haar, een wipneus en groene ogen waarvan er een steeds wegdraaide'. Dit is gezien vanuit de ogen van Sara Pinto. Han is een onderzoeker op het Rijks Instituut Voor Oorlogsdocumentatie (RIOD). Hij is zeer gedreven in zijn werk. Hij ziet er vaak een tikkeltje verlopen uit, omdat hij kreukelige kleren aanheeft, zijn stropdas slecht geknoopt zit enzovoort.
Anton van Buuren is een sleutelfiguur in dit boek. De meeste tijd draait het om deze man: wist hij de code?, had hij de effecten naar Zwitserland gebracht? en was hij gestorven bij het bombardement in Den haag op drie maart 1945? Hij woonde in huis bij Salomon Pinto (de opa van Sara) en hij was net als Salomon advocaat.
Jacob Leemhuis is de mede-oprichter van effectenhuis Leemhuis & Pauw. Leemhuis heeft in Indi? gewoont en heeft een zoon. Die heeft hij nooit verteld van zijn corrupte praktijken om het goud van Salomon Pinto te pakken te krijgen.
Perspectief
Het boek wordt grotendeels vertelt in het ik-perspectief. Steeds gezien vanuit andere personen. Je leest namelijk ook wat de mensen denken. Het hij/zij perspectief wordt ook gebruikt, maar bijna nooit bij Sara Pinto. In het boek wordt per hoofdstuk gewisseld van persoon en van tijd wat het boek zeer moeilijk te lezen maakt. Je moet steeds bedenken: ?wie is deze persoon' en ?in welke tijd zit ik nu'. Toch is het boek niet chaotisch, omdat er om het hoofdstuk een hoofdstuk is van Sara Pinto. Dit zorgt voor enige houvast.
Tijd
Het verhaal speelt zich af in de twintigste eeuw. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in 1998, van drie tot zevenentwintig april. Ook is er een deel van het boek dat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelt. Soms zitten er hoofdstukken bij die zich in 1949 of 1969 afspelen. Het tijdsverloop is niet chronologisch, omdat er hoofdstukken zijn die in 1998 spelen waarna er een hoofdstuk nakomt dat in de Tweede Wereldoorlog speelt. Er zijn ook veel flashbacks. Vooral in hoofdstukken waarin Leemhuis speelt zijn er regelmatig flashbacks te vinden die spelen zich dan af in de periode van de Tweede Wereldoorlog, waar hij zich op dat moment zorgen over maakt.
Ruimte
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, dit komt omdat Salomon Pinto in Amsterdam woonde, maar ook omdat Sara en Douma in Amsterdam werken en verblijven. Een enkel hoofdstuk speelt zich af in Bazel: bijvoorbeeld als de effecten gebracht worden door Anton van Buuren of als Sara en Douma daar op onderzoek zijn. Er is een hoofdstuk waarin Salomon Pinto en zijn vrouw werken in Westerbork en weggevoerd worden naar Auswisch. Er wordt weinig sfeer opgeroepen. Ik weet me wel een geval dat Sara met de trein naar Zwitserland gaat. Ze had net zo goed met het vliegtuig kunnen gaan, maar de trein roept weer de herinnering op van haar grootouders die met de trein naar Auswisch werden gebracht.
Motto
Het motto van het boek is: ?Gisteren kwam ik een man tegen die niet wilde sterven'. Dit is een uitspraak van P.S. Stewart. Dit motto komt duidelijk terug in het boek. Het boek gaat namelijk over de Tweede Wereld oorlog, maar speelt grotendeels in deze tijd. Bijna iedereen uit die tijd is nu dood. Het boek draait dus om dode mensen, klinkt raar maar het is wel zo.
Samenvatting:
Sara Pinto is op vakantie in Nederland en heeft iets gelezen in Australische krant over de LiRo-archieven. Haar vader vertelde haar vroeger vaak over opa die heel rijk was. Haar vader (David Pinto) is inmiddels overleden en zij besluit op zoek te gaan naar het geld van Salomon Pinto. Ze zoekt contact met het RIOD en maakt kennis met Han Douma. Hij heeft informatie over haar opa en oma. Hij vertelt dat ze in Auswisch zijn omgekomen. Haar vader is door Salomon Pinto ondergebracht bij kennissen. Ze gaat op bezoek bij de familie en zij weten dat David daar is gebracht door een zekere Anton.
Dan speelt het verhaal zich af in 1943 en wordt verteld hoe Salomon Pinto zijn zoon liet onderduiken bij kennissen. Anton van Buuren maakt een spannende reis naar Zwitserland om daar effecten van Salomon weg te brengen. Hij levert deze af bij Meijer van de Credit Suisse, hij krijgt hiervoor tien procent van de waarde van de effecten dat is tweehonderd duizend gulden. Salomon en zijn vrouw worden gearresteerd door de nazi's en ze worden afgevoerd naar kamp Westerbork.
Han Douma informeert eens bij het Joods maatschappelijk werk, daar krijgt hij te horen dat Anton van Buuren bij Salomon in huis woonde. Anton van Buuren werkte bij het advocaten bedrijf ?Vos en Pinto' en is in 1945 gesneuveld bij een bombardement. De Vos is al overleden en Sara vindt een andere advocaat van dit kantoor, Jacob Leemhuis, hier gaat ze bij op bezoek. Hij kan hun niets zinnigs vertellen, maar hij weet wel dat het huis van Salomon verkocht werd aan Pauw en samen met hem heeft hij het effectenhuis ?Leemhuis en Pauw' opgericht. Je weet nu uit de flashbacks van Leemhuis dat hij het goud heeft ingepikt, hij liegt Sara voor omdat hij bang is dat ze achter de waarheid komen. Sara gaat op bezoek bij een vriend van haar opa, Ouwerhand, die wist dat hij een kennis had in Zwitserland (Meijer).
Ze gaan naar Zwitserland waar ze ontdekken dat Meijer gemarteld en vermoord is. Ze spreken zijn secretaresse en die weet te herinneren dat van Buuren in 1946 het goud op kwam nemen. In 1946 was van Buuren allang dood. Meijer is gemarteld om de code van de rekening van Salomon door iemand die van Buuren niet kon zijn. Ze komen ook te weten dat van Buuren zijn eigen rekening in 1964 opnam. Terug in Nederland verteld Ouwerhand dat David Pinto bij hem was en hem een nummerbord vroeg na te zoeken. Han zoekt in de lijst doden van het bombardement naar van Buuren hij vindt die en ook de naam van Rapenhorst (een NSB-er die in de zelfde straat als van Buuren werd gevonden).
Sara gaat op bezoek bij de zoon van Pauw. Die laat een foto zien waarbij de familie Pauw samen met de familie Leenmans op vakantie is in 1964. Op de foto staat de auto van Leenmans, een Opel met het nummerbord dat David wilde natrekken. Han vindt uit dat Rapenhorst eigenlijk Pauw is. Er was een Pauw, maar die overleed in 1937. Rapenhorst vroeg een nieuw identiteitsbewijs aan, hiervoor had hij een uittreksel van het register nodig, deze verkreeg hij van een ambtenaar (die hij had omgekocht). De registers van de verschillende plaatsen waren nog niet gekoppeld, Pauwe was in Amsterdam gestorven, maar in zijn geboorteplaats ?leefde' hij nog. Rapenhorst dus kreeg de identiteit van iemand die in 1937 was gestorven. Van Buuren had aan Rapenhorst verteld over zijn tocht naar Zwitserland en Rapenhorst was naar Zwitserland gegaan en had het geld opgenomen toen hij wist dat niemand die leefde meer van het goud afwist. Hij zocht contact met Leemhuis waarmee hij het goud opnam en het effectenkantoor mee opgerichte. Leemhuis heeft door dat Sara de waarheid weet en breekt in bij haar hotel om haar te vermoorden. Hij krijgt echter een hartstilstand en wordt gevonden door Sara en Han. Nu is zelfs de laatste getuige dood en kan het geld niet meer worden opge?ist.
Titelverklaring:
?Het goud van Salomon Pinto' slaat natuurlijk op de effecten die hij naar Zwitserland bracht en die hij omzette in goud.
Thematiek:
Het thema van dit boek is de zoektocht naar het geld van de vergaste Joden. Dit is duidelijk uit de titel af te leiden. Je zou ook kunnen zeggen dat het thema van het boek de Tweede Wereldoorlog is, want daar draait alles om.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Het werk is pas vorig jaar gepubliceerd dus het heeft niet al een hele reputatie. De echte naam van Tomas Ross is Willem Pieter Hogendoorn. Hij is geboren op zestien september 1944. Zijn vader, P.G. Hogendoorn, was bij de marechaussee. Hij behoorde in de Tweede Wereldoorlog tot de verzetsgroep Albrecht en werd na de oorlog gevraagd toe te treden tot de BVD. Tot 1980 publiceerde Hogendoorn onder zijn eigen naam, hij was journalist voor onder andere de TROS. In 1980 debuteerde hij met het boek ?De Honden van het Verraad'. Hij won in 1996 de Gouden Strop voor ?Koerier voor Sarajevo. Hij schrijft alleen maar non-fictie boeken.
Beoordeling
Ik vind het boek heel spannend, interessant en realistisch is. Een ander positief punt van dit boek is dat het boek heel actueel is (herkenbare situatie). De Zwitserse banken zijn vaak in het nieuws vanwege het goud dat de nazi's gestolen hebben van de Joden en ondergebracht hebben in Zwitserland. Het gedeelte van het boek dat ik het spannendst vind is dat van Buuren de effecten naar Zwitserland smokkelt. Je leeft echt met hem mee en je voelt de spanning als er een Duitse soldaat de trein instapt om te controleren. Het enigste wat ik negatief vind aan dit boek dat verhaal op niets uitloopt. Je hoopt toch heel erg dat het hele verhaal boven water komt, maar als ze er dan bijna zijn dan gaat Leemhuis dood. Ik zou niet zo snel een boek of een film weten waar ik dit boek mee zou kunnen vergelijken. Er zijn nog maar heel weinig boeken over dit onderwerp geschreven. Het taalgebruik is niet te moeilijk, maar de opbouw is wel ingewikkeld. Het boek is over het algemeen dus goed te volgen. Ik vind het boek dus erg goed. Ik zou het u aanraden om eens een keer te lezen, als u ge?nteresseerd bent in verhalen rond de Tweede Wereldoorlog. Je blijft gewoon lezen zo meeslepend is het verhaal.
Hij werd geboren als Willem Pieter Hogendoorn op een onderduikadres te Den Bommel (Goeree-Overflakkee). Het pseudoniem Tomas Ross gebruikt hij sinds 1980. Zijn vader P.G. Hogendoorn was tijdens de oorlog lid van de verzetsgroep Albrecht en werd na de oorlog gevraagd bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst, een instantie die in veel van Ross' boeken is terug te vinden. Hogendoorn volgde het Christelijk gymnasium te Den Haag en deed in 1964 staatsexamen. Vervolgens studeerde hij korte tijd geschiedenis aan de Vrije Universiteit Amsterdam. In 1966-1969 deed hij de School voor Journalistiek in Utrecht en in 1975 studeerde hij af aan de Universiteit van Amsterdam in niet-westerse sociologie.
Boek informatie
- Het goud van Salomon Pinto
- Willem Pieter Hogendoorn
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Tomas Ross