Boekverslag: Rico's vleugels
Zakelijke gegevens:
Auteur: Rascha Peper
Titel: Rico?s vleugels
Uitgever: Wolters Noordhoff
Plaats van uitgave: Groningen
Jaar: 2001
Druk: 2de
Eerst druk: 1993
Aantal bladzijde: 207
Genre: Het is een zedenroman.
Eerste reactie:
Keuze:
Ik heb dit boek gekozen omdat het me een leuk boek leek en omdat mijn zus zei dat het een goed boek was. Het leek me ook een leuk boek omdat het gaat over een jongen van ongeveer mijn leeftijd.
Inhoud:
Ik vond het een best leuk boek maar ik vond ook dat het wel snel was afgelopen. Ik vond het boek best wel onvoorspellend want je kon niet echt van tevoren zeggen wat er ging gebeuren.
Ik vond het boek ook erg leuk om te lezen omdat je er lekker snel doorheen ging, je bleef niet zo snel hangen bij ??n pagina. Het las daardoor lekker weg.
Verdieping:
Het boek lees je via de alwetende verteller deze overziet alles, maar je leest ook veel via de gesprekken die de personen voeren.
De hoofdpersoon is Rico en hij is een jongen van 14 jaar. Er kwamen meer dan 5 personen in voor maar die 5 zijn het belangrijkste.
Het verhaalt begint eigenlijk pas als dokter Bol pech krijgt. Hij staat met pech langs een stille weg, en dit komt omdat hij bij de Roch?ls op bezoek was. Hier was hij omdat de Roch?ls met pijn in het hard hun schelpen collectie weg doen. Dit doen ze omdat het te gevaarlijk is waar ze nu wonen. Hierdoor schenken ze de schelpen aan het museum van Bol. Deze is hier erg blij mee en was gekomen om een afspraak te maken voor wanneer de schelpen verhuist kunnen worden naar het museum. De Roch?ls ( Eduard en Cecile) vooral Cecile, vinden dat de bij iedere schelp eerst netjes uitgezocht en opgeschreven moet worden wanner en waar deze gevonden is.
Rico die op een brommer rijd komt langs de pechauto van Bol en maakt deze. Als Bol dan met hem aan de praat raakt komt het gesprek op de Roch?ls. Bol vraagt hoe oud Rico is en deze zegt 16. Hierop biedt Bol hem een baantje aan. Dit baantje houdt in dat hij schelpen moet helpen uitzoeken en inpakken bij de Roch?ls. Rico neemt dit baantje aan en zo komt hij bij de Roch?ls terecht. Bol heeft hier toch wel een beetje problemen mee want ten eerste hij kent de jongen helemaal niet en ten tweede had Cecile gezegd dat het absoluut geen jongen mocht zijn. Waarom dat weet Bol niet, en dit komt hij pas verderop in het boek te weten. Als Rico de volgende dag komt dan is Cecile al weg want haar zuster is ernstig ziek en haalt het misschien niet. Bol is hier wel blij om omdat hij toch bang is dat hij een nieuw iemand moet zoeken.
Omdat Bol niet altijd kan en Cecile weg is, is Eduard, de man van Cecile, vaak alleen met Rico. Eduard die op het jongere geslacht valt en op jongens vindt dit niet erg. Hij vertelt met plezier verschillende verhalen aan Rico. Eduard raakt dan ook aan Rico gehecht.
Bol komt er achter dat Eduard anders is en dan heeft hij er spijt van dat hij toch een jongen heeft aangenomen. Hij maakt zich hier toch wel zorgen over maar zegt niks tegen Eduard.
Iedere keer als Rico komt, komt hij met zijn verbouwde brommer. Eduard maakt dan iedere keer een ontbijt voor hem en dan gaan ze samen eten. Eduard verteld dan veel verhalen over vroeger. Dit vindt Rico wel leuk en hij geniet hier dan ook van. Rico komt er op een gegeven moment ook achter dat Eduard op hem valt. Hierdoor wordt hij zenuwachtig en weet hij niet wat hij moet doen.
Als Bol op een gegeven moment met zijn vrouw belt komt ze erachter dat er iets mis is. Ze vraagt wat voor iemand Bol heeft aangenomen en dan zegt Eduard dat het een jongen is. Hierdoor wordt Cecile wantrouwig en vraagt hoe het gaat. Omdat Eduard nogal afwezig is maakt hij de ene fout na de andere. Hierdoor wordt Cecile nog wantrouwiger. Dit komt omdat er al eerder wat gebeurd is in Tunesi?. Hier had Eduard ook een verhouding met een jongere jongen maar het schandaal is gesust en daarna vertrokken ze naar Cura?ao.
Als Rico de volgende dag te laat is wordt Eduard zenuwachtig. Hij denkt dat Rico niks van hem moet weten of dat er wat met hem gebeurd is. Als Rico dan aan komt lopen is hij heel opgelucht maar tegelijk ook bezorgd. Hij vraagt wat er gebeurd is en Rico vertelt dat de politie zijn brommer heeft afgenomen en hierdoor moest hij lopen. Hij is hiervan helemaal in tranen en verteld dat hij zijn brommer niet terug krijgt omdat hij pas 14 jaar is en binnenkort pas 15 jaar wordt. Eduard schrikt hier toch van en weet niet wat hij moet doen. Hij troost de jongen zo veel mogelijk en dan vraagt Rico of hij mee mag als ze weer op reis zijn. Eduard zegt dat hij dat moet overleggen met Cecile maar hij weet zelf al dat Rico geen kans heeft.
Als dan even later Cecile voor de deur staat wordt Eduard wit van de schrik. Cecile vraagt wat er is en hij zegt dat hij zich niet goed voelt. Maar Cecile weet dat het is omdat zij onverwachts is thuis gekomen. Ze brengt Eduard naar boven en zegt dat hij moet gaan rusten omdat hij er vermoeid uit ziet. Dit is een smoesje om hem bij de jongen vandaan te krijgen. Als ze weer benedenkomt gaat ze naar Rico toe en vraagt hoeveel loon hij krijgt en nog moet krijgen. Ze duwt dit geld in zijn handen en zegt dat hij niet meer hoeft te komen omdat ze het nu wel met zijn twee?n afkunnen. Rico wordt hier boos om en wil naar Eduard toe gaan om te vragen of het echt zo is. Cecile stuurt hem weg en gaat weer bezorgd naar binnen.
Rico die heel boos is gaat op weg naar zijn vrienden. Hier neemt hij een paar pilletjes en als deze beginnen te werken wordt hij heel boos en zegt tegen zijn vrienden dat ze bij de Roch?ls gaan inbreken. De vrienden die dat al eerder wilde doen vinden dit een goed plan en ze gaan op weg.
Als ze bij het huis zijn dan pakt Rico wat kranten en giet daar benzine over. Deze steekt hij aan en gooit hij door de brievenbus. Als zijn vrienden dat zien gaan ze gauw weg want dat was niet hun bedoeling. Rico gaat kijken bij de keuken en dan ziet Eduard hem. Eduard en Cecile rennen naar buiten maar Cecile is eerder bij Rico dan Eduard. Cecile krijgt bijna een messteek maar ze duikt opzij. Eduard die zich van geen kwaad bewust is gaat naar Rico toe maar omdat Rico zo boos is steekt hij hem in zijn buik. Hierna rent Rico hard weg en Eduard rent hem gewond achterna.
Ondertussen is Bol langs gekomen en deze ziet dat het huis in de brand staat en gaat Cecile helpen met de schelpen. Omdat Cecile bezorgd is over Eduard gaat Bol kijken waar hij is. Bol vindt Eduard op de grond in het zand en ziet dat de man al dood is.
Dit is het einde van het boek.
De rode draad die door het verhaal loopt is dat obsessies voor iets of iemand veel problemen kunnen veroorzaken.
Verhaaltechniek:
Schrijfstijl:
De tijd in het boek verloopt chronologisch. Dat was makkelijk te concluderen, omdat in elk hoofdstuk een nieuwe dag wordt beschreven. Alleen de laatste dag wordt in meerdere hoofdstukken beschreven. Dit komt omdat deze best wel belangrijk is en hierdoor begrijp je het verhaal beter.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in een Nederlandse badplaats aan zee. Het gaat om veel verschillende plekken, maar vooral speelt het in en om de villa die meneer Bol voor de Roch?ls heeft gehuurd. Het weer is zeer warm en broeierig vandaar dat Rico meerdere malen zijn T-shirt uittrekt.
Personages:
Rico Gabrieli: is een jongen van 15 jaar. Hij draagt vaak dezelfde kleding, gympies, zwarte broek, wit of zwart T-shirt en een zwart motorjack. Ook doet hij veel gel in zijn haar. Hij rijdt op een zelfopgeknapte brommer en heeft een grof taalgebruik. Dit vindt Bol eerst niet echt geslaagd maar hij vindt het later niet zo erg.
Eduard Roch?l: is een 'nette' man van 60 jaar. Hij heeft vroeger in de diplomatieke dienst gezeten en op de Filippijnen gewoond. Hij is naar de Caribische zee geweest om schelpen te zoeken. Hij heeft geen sex met z'n vrouw, maar wel nog de liefde voor een 13-jarig jongetje van vroeger. Die liefde bloeit weer op als hij met Rico moet werken.
Cecile Roch?l: is een oudere, kordate vrouw. Ze kan excentriek zijn en soms ook zeer dominant. Ze waakt echt over haar man. Na wat er vroeger met het 13-jarig jongetje is gebeurd, mag hij geen contact meer hebben met jongere jongens. Ze is erg bezorgd over de schelpen collectie en deze mogen van haar ook niet alleen gelaten worden. Er moet dus altijd iemand thuis zijn zodat er niks met de schelpen kan gebeuren.
Ernst Bol: is de eigenaar van het museum waar de schelpen naartoe gaan. Hij is bezorgd om de Roch?ls, maar vooral om de schelpen. Hij denkt dat er geen plaats is in het museum om alle schelpen te tentoonstellen maar dat heeft hij niet tegen de Roch?ls gezegd. Hij denkt dat er dan een kans is dat de hele collectie aan zijn neus voorbij gaat.
Krokkewit: is een vriend van Rico en deze zit op dezelfde school als Rico. Krokkewit is nog best kinderachtig volgens Rico en dit ergert Rico ook mateloos.
Dijk: is ook een vriend van Rico en deze stelt iedere keer voor om ergens een kraakje te zetten voor de centen. Hij is gokverslaafd want hij gooit het geld wat hij verdient met drugs verkopen meteen in de automaat om verder te spelen.
Moeder van Krokkewit: is de huishoudster bij de Roch?ls. Zij roept ook Cecile gedag als deze aankomt en daardoor weet Eduard dat Cecile thuis is en wordt hij wit van schrik. Haar zoon weet daardoor ook dat er in dat huis haast niks is. ?Er is daar zelfs geen stofzuiger?, aldus Krokkewit.
Situaties:
Rico wil en gaat niet meer naar school, en wil bij de Roch?ls geld verdienen. Dit doet hij om te sparen voor een Harley Davidson motor en hij geeft zijn geld ook uit aan drugs.
Eduard Roch?l geeft zeer veel om hun schelpen verzameling, maar kan alles laten vallen voor zijn liefde voor Rico.
Cecile Roch?l moet naar Frankrijk, omdat haar zus ernstig ziek is. Ze heeft er moeite mee, omdat ze Eduard niet alleen wil laten na wat er vroeger is gebeurd met een 13-jarig jongetje.
Ernst Bol is blij dat de bijzondere schelpenverzameling van de Roch?ls in zijn museum komt. De Roch?ls brengen ze naar Nederland, omdat ze op de Filippijnen niet meer veilig zijn en Ernst heeft daar natuurlijk erg veel voor over. Maar hij is wel bezorgd over waar al die schelpen moeten staan en liggen in het kleine museum.
Vertelwijze:
Het verhaal wordt verteld in het perspectief van de alwetende verteller en doordat je veel te weten komt door de gesprekken die er gevoerd worden. Dit merk je doordat je veel ?ziet? van bovenaf, en je veel gesprekken leest waardoor je veel informatie te weten komt over de karakters van de personen.
De thematiek:
De hoofdgedachte van het verhaal is dat obsessie voor iets of iemand veel problemen kunnen veroorzaken. Dit komt in het verhaal heel duidelijk naar voren want Cecile heeft een grote obsessie voor schelpen want dat is haar leven en levenswerk. Eduard heeft een obsessie voor de jongere jongens maar ook wel een beetje voor de schelpen.
Er zijn verschillende motieven die bij dit thema horen.
Het eerste motief is dat hobby?s niet je levenswerk moeten worden maar dat je ook andere dingen kan doen zonder bezorgt te zijn over in dit geval de schelpen. Dit is zo omdat Cecile niet wil dat er niemand thuis is want dan zijn de schelpen onbeschermd.
Een tweede motief is dat je iemand niet op zijn uiterlijk moet beoordelen maar op zijn innerlijk.
Een derde motief is dat je gevoelens voor het jongere maar hetzelfde geslacht niet kan voorkomen. Dit merk je omdat Cecile bang is dat Eduard weer verliefd wordt op jongere jongens. Zij wil dit voorkomen door geen student aan te nemen maar een studente. Bol wist dit niet en neemt dus een ?student? aan.
Het verband tussen de titel en het thema is dat Eduard zo geobsedeerd is van Rico dat hij van Rico bij wijze van spreke vleugels krijgt omdat hij op hem verliefd is. Ook een verband is dat Rico een T-shirt heeft met daarop Harley Davidson vleugeltjes. Dit is zijn lievelings shirt en als deze kwijt raakt wordt hij een beetje boos. De volgende dag is het T-shirt weer terecht en dit komt omdat Eduard hem verstopt had om er later aan te kunnen ?snuffelen.?
Geschiedenis:
Rascha Peper is in 1949 in Driebergen geboren. Ze heet eigenlijk Jenneke Strijland, maar omdat ze het verhaal aan de buurman stuurde, die was een drukker, gebruikte ze een pseudoniem omdat ze niet voor gek wilde staan. Ze groeide op in een fijn milieu maar ze miste de godsdienst.
Na de middelbare school studeerde ze Nederlands en werkte enige tijd als lerares. Ze ging in 1983 naar Wenen voor het werk van haar man. Ze begon te schrijven nadat ze werd getroffen door de ernstige Hodgkinziekte. In 1990 kwam haar verhalenbundel ?De waterdame?. De roman Rico?s vleugels werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs.
"Russisch blauw" werd bekroond met de Multatuliprijs. Het verhaal gaat over een mislukte geschiedenisleraar, die in de ban raakt van de Romanovs, de laatste Russische tsarenfamilie.
Peper schrijft vaak in een prettig leesbare stijl waarin zij het bizarre niet uit de weg gaat.
Andere werken van Rascha Peper zijn:
Oesters (1991)
Oefeningen in manhaftigheid (1992)
Een Spaans hondje (1998)
Dooi (1999)
In het najaar van 1999 verhuisde ze naar New-York omdat haar man als diplomaat bij de VN-missie werkte.
Rascha Peper gebruik in haar boeken vaak veel personages die allemaal een eigen fascinatie voor iets hebben. De personages hebben bijna altijd een ding gemeen: stille wateren, diepe gronden en verborgen hartstochten. Rascha Peper gebruikt vaak onderwerpen van artikelen uit de krant voor haar verhalen. Hierdoor zijn de boeken actueel en worden ze graag gelezen door de jongeren.
De eerste druk van dit boek was in 1993 in Amsterdam. Het is dus in deze tijd geschreven en het verhaal gaat ook over deze tijd. Het werk is niet echt typerend want ze gaan vaak allemaal over dezelfde soort onderwerpen, vaak over dingen uit de krant.
Auteur: Rascha Peper
Titel: Rico?s vleugels
Uitgever: Wolters Noordhoff
Plaats van uitgave: Groningen
Jaar: 2001
Druk: 2de
Eerst druk: 1993
Aantal bladzijde: 207
Genre: Het is een zedenroman.
Eerste reactie:
Keuze:
Ik heb dit boek gekozen omdat het me een leuk boek leek en omdat mijn zus zei dat het een goed boek was. Het leek me ook een leuk boek omdat het gaat over een jongen van ongeveer mijn leeftijd.
Inhoud:
Ik vond het een best leuk boek maar ik vond ook dat het wel snel was afgelopen. Ik vond het boek best wel onvoorspellend want je kon niet echt van tevoren zeggen wat er ging gebeuren.
Ik vond het boek ook erg leuk om te lezen omdat je er lekker snel doorheen ging, je bleef niet zo snel hangen bij ??n pagina. Het las daardoor lekker weg.
Verdieping:
Het boek lees je via de alwetende verteller deze overziet alles, maar je leest ook veel via de gesprekken die de personen voeren.
De hoofdpersoon is Rico en hij is een jongen van 14 jaar. Er kwamen meer dan 5 personen in voor maar die 5 zijn het belangrijkste.
Het verhaalt begint eigenlijk pas als dokter Bol pech krijgt. Hij staat met pech langs een stille weg, en dit komt omdat hij bij de Roch?ls op bezoek was. Hier was hij omdat de Roch?ls met pijn in het hard hun schelpen collectie weg doen. Dit doen ze omdat het te gevaarlijk is waar ze nu wonen. Hierdoor schenken ze de schelpen aan het museum van Bol. Deze is hier erg blij mee en was gekomen om een afspraak te maken voor wanneer de schelpen verhuist kunnen worden naar het museum. De Roch?ls ( Eduard en Cecile) vooral Cecile, vinden dat de bij iedere schelp eerst netjes uitgezocht en opgeschreven moet worden wanner en waar deze gevonden is.
Rico die op een brommer rijd komt langs de pechauto van Bol en maakt deze. Als Bol dan met hem aan de praat raakt komt het gesprek op de Roch?ls. Bol vraagt hoe oud Rico is en deze zegt 16. Hierop biedt Bol hem een baantje aan. Dit baantje houdt in dat hij schelpen moet helpen uitzoeken en inpakken bij de Roch?ls. Rico neemt dit baantje aan en zo komt hij bij de Roch?ls terecht. Bol heeft hier toch wel een beetje problemen mee want ten eerste hij kent de jongen helemaal niet en ten tweede had Cecile gezegd dat het absoluut geen jongen mocht zijn. Waarom dat weet Bol niet, en dit komt hij pas verderop in het boek te weten. Als Rico de volgende dag komt dan is Cecile al weg want haar zuster is ernstig ziek en haalt het misschien niet. Bol is hier wel blij om omdat hij toch bang is dat hij een nieuw iemand moet zoeken.
Omdat Bol niet altijd kan en Cecile weg is, is Eduard, de man van Cecile, vaak alleen met Rico. Eduard die op het jongere geslacht valt en op jongens vindt dit niet erg. Hij vertelt met plezier verschillende verhalen aan Rico. Eduard raakt dan ook aan Rico gehecht.
Bol komt er achter dat Eduard anders is en dan heeft hij er spijt van dat hij toch een jongen heeft aangenomen. Hij maakt zich hier toch wel zorgen over maar zegt niks tegen Eduard.
Iedere keer als Rico komt, komt hij met zijn verbouwde brommer. Eduard maakt dan iedere keer een ontbijt voor hem en dan gaan ze samen eten. Eduard verteld dan veel verhalen over vroeger. Dit vindt Rico wel leuk en hij geniet hier dan ook van. Rico komt er op een gegeven moment ook achter dat Eduard op hem valt. Hierdoor wordt hij zenuwachtig en weet hij niet wat hij moet doen.
Als Bol op een gegeven moment met zijn vrouw belt komt ze erachter dat er iets mis is. Ze vraagt wat voor iemand Bol heeft aangenomen en dan zegt Eduard dat het een jongen is. Hierdoor wordt Cecile wantrouwig en vraagt hoe het gaat. Omdat Eduard nogal afwezig is maakt hij de ene fout na de andere. Hierdoor wordt Cecile nog wantrouwiger. Dit komt omdat er al eerder wat gebeurd is in Tunesi?. Hier had Eduard ook een verhouding met een jongere jongen maar het schandaal is gesust en daarna vertrokken ze naar Cura?ao.
Als Rico de volgende dag te laat is wordt Eduard zenuwachtig. Hij denkt dat Rico niks van hem moet weten of dat er wat met hem gebeurd is. Als Rico dan aan komt lopen is hij heel opgelucht maar tegelijk ook bezorgd. Hij vraagt wat er gebeurd is en Rico vertelt dat de politie zijn brommer heeft afgenomen en hierdoor moest hij lopen. Hij is hiervan helemaal in tranen en verteld dat hij zijn brommer niet terug krijgt omdat hij pas 14 jaar is en binnenkort pas 15 jaar wordt. Eduard schrikt hier toch van en weet niet wat hij moet doen. Hij troost de jongen zo veel mogelijk en dan vraagt Rico of hij mee mag als ze weer op reis zijn. Eduard zegt dat hij dat moet overleggen met Cecile maar hij weet zelf al dat Rico geen kans heeft.
Als dan even later Cecile voor de deur staat wordt Eduard wit van de schrik. Cecile vraagt wat er is en hij zegt dat hij zich niet goed voelt. Maar Cecile weet dat het is omdat zij onverwachts is thuis gekomen. Ze brengt Eduard naar boven en zegt dat hij moet gaan rusten omdat hij er vermoeid uit ziet. Dit is een smoesje om hem bij de jongen vandaan te krijgen. Als ze weer benedenkomt gaat ze naar Rico toe en vraagt hoeveel loon hij krijgt en nog moet krijgen. Ze duwt dit geld in zijn handen en zegt dat hij niet meer hoeft te komen omdat ze het nu wel met zijn twee?n afkunnen. Rico wordt hier boos om en wil naar Eduard toe gaan om te vragen of het echt zo is. Cecile stuurt hem weg en gaat weer bezorgd naar binnen.
Rico die heel boos is gaat op weg naar zijn vrienden. Hier neemt hij een paar pilletjes en als deze beginnen te werken wordt hij heel boos en zegt tegen zijn vrienden dat ze bij de Roch?ls gaan inbreken. De vrienden die dat al eerder wilde doen vinden dit een goed plan en ze gaan op weg.
Als ze bij het huis zijn dan pakt Rico wat kranten en giet daar benzine over. Deze steekt hij aan en gooit hij door de brievenbus. Als zijn vrienden dat zien gaan ze gauw weg want dat was niet hun bedoeling. Rico gaat kijken bij de keuken en dan ziet Eduard hem. Eduard en Cecile rennen naar buiten maar Cecile is eerder bij Rico dan Eduard. Cecile krijgt bijna een messteek maar ze duikt opzij. Eduard die zich van geen kwaad bewust is gaat naar Rico toe maar omdat Rico zo boos is steekt hij hem in zijn buik. Hierna rent Rico hard weg en Eduard rent hem gewond achterna.
Ondertussen is Bol langs gekomen en deze ziet dat het huis in de brand staat en gaat Cecile helpen met de schelpen. Omdat Cecile bezorgd is over Eduard gaat Bol kijken waar hij is. Bol vindt Eduard op de grond in het zand en ziet dat de man al dood is.
Dit is het einde van het boek.
De rode draad die door het verhaal loopt is dat obsessies voor iets of iemand veel problemen kunnen veroorzaken.
Verhaaltechniek:
Schrijfstijl:
De tijd in het boek verloopt chronologisch. Dat was makkelijk te concluderen, omdat in elk hoofdstuk een nieuwe dag wordt beschreven. Alleen de laatste dag wordt in meerdere hoofdstukken beschreven. Dit komt omdat deze best wel belangrijk is en hierdoor begrijp je het verhaal beter.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in een Nederlandse badplaats aan zee. Het gaat om veel verschillende plekken, maar vooral speelt het in en om de villa die meneer Bol voor de Roch?ls heeft gehuurd. Het weer is zeer warm en broeierig vandaar dat Rico meerdere malen zijn T-shirt uittrekt.
Personages:
Rico Gabrieli: is een jongen van 15 jaar. Hij draagt vaak dezelfde kleding, gympies, zwarte broek, wit of zwart T-shirt en een zwart motorjack. Ook doet hij veel gel in zijn haar. Hij rijdt op een zelfopgeknapte brommer en heeft een grof taalgebruik. Dit vindt Bol eerst niet echt geslaagd maar hij vindt het later niet zo erg.
Eduard Roch?l: is een 'nette' man van 60 jaar. Hij heeft vroeger in de diplomatieke dienst gezeten en op de Filippijnen gewoond. Hij is naar de Caribische zee geweest om schelpen te zoeken. Hij heeft geen sex met z'n vrouw, maar wel nog de liefde voor een 13-jarig jongetje van vroeger. Die liefde bloeit weer op als hij met Rico moet werken.
Cecile Roch?l: is een oudere, kordate vrouw. Ze kan excentriek zijn en soms ook zeer dominant. Ze waakt echt over haar man. Na wat er vroeger met het 13-jarig jongetje is gebeurd, mag hij geen contact meer hebben met jongere jongens. Ze is erg bezorgd over de schelpen collectie en deze mogen van haar ook niet alleen gelaten worden. Er moet dus altijd iemand thuis zijn zodat er niks met de schelpen kan gebeuren.
Ernst Bol: is de eigenaar van het museum waar de schelpen naartoe gaan. Hij is bezorgd om de Roch?ls, maar vooral om de schelpen. Hij denkt dat er geen plaats is in het museum om alle schelpen te tentoonstellen maar dat heeft hij niet tegen de Roch?ls gezegd. Hij denkt dat er dan een kans is dat de hele collectie aan zijn neus voorbij gaat.
Krokkewit: is een vriend van Rico en deze zit op dezelfde school als Rico. Krokkewit is nog best kinderachtig volgens Rico en dit ergert Rico ook mateloos.
Dijk: is ook een vriend van Rico en deze stelt iedere keer voor om ergens een kraakje te zetten voor de centen. Hij is gokverslaafd want hij gooit het geld wat hij verdient met drugs verkopen meteen in de automaat om verder te spelen.
Moeder van Krokkewit: is de huishoudster bij de Roch?ls. Zij roept ook Cecile gedag als deze aankomt en daardoor weet Eduard dat Cecile thuis is en wordt hij wit van schrik. Haar zoon weet daardoor ook dat er in dat huis haast niks is. ?Er is daar zelfs geen stofzuiger?, aldus Krokkewit.
Situaties:
Rico wil en gaat niet meer naar school, en wil bij de Roch?ls geld verdienen. Dit doet hij om te sparen voor een Harley Davidson motor en hij geeft zijn geld ook uit aan drugs.
Eduard Roch?l geeft zeer veel om hun schelpen verzameling, maar kan alles laten vallen voor zijn liefde voor Rico.
Cecile Roch?l moet naar Frankrijk, omdat haar zus ernstig ziek is. Ze heeft er moeite mee, omdat ze Eduard niet alleen wil laten na wat er vroeger is gebeurd met een 13-jarig jongetje.
Ernst Bol is blij dat de bijzondere schelpenverzameling van de Roch?ls in zijn museum komt. De Roch?ls brengen ze naar Nederland, omdat ze op de Filippijnen niet meer veilig zijn en Ernst heeft daar natuurlijk erg veel voor over. Maar hij is wel bezorgd over waar al die schelpen moeten staan en liggen in het kleine museum.
Vertelwijze:
Het verhaal wordt verteld in het perspectief van de alwetende verteller en doordat je veel te weten komt door de gesprekken die er gevoerd worden. Dit merk je doordat je veel ?ziet? van bovenaf, en je veel gesprekken leest waardoor je veel informatie te weten komt over de karakters van de personen.
De thematiek:
De hoofdgedachte van het verhaal is dat obsessie voor iets of iemand veel problemen kunnen veroorzaken. Dit komt in het verhaal heel duidelijk naar voren want Cecile heeft een grote obsessie voor schelpen want dat is haar leven en levenswerk. Eduard heeft een obsessie voor de jongere jongens maar ook wel een beetje voor de schelpen.
Er zijn verschillende motieven die bij dit thema horen.
Het eerste motief is dat hobby?s niet je levenswerk moeten worden maar dat je ook andere dingen kan doen zonder bezorgt te zijn over in dit geval de schelpen. Dit is zo omdat Cecile niet wil dat er niemand thuis is want dan zijn de schelpen onbeschermd.
Een tweede motief is dat je iemand niet op zijn uiterlijk moet beoordelen maar op zijn innerlijk.
Een derde motief is dat je gevoelens voor het jongere maar hetzelfde geslacht niet kan voorkomen. Dit merk je omdat Cecile bang is dat Eduard weer verliefd wordt op jongere jongens. Zij wil dit voorkomen door geen student aan te nemen maar een studente. Bol wist dit niet en neemt dus een ?student? aan.
Het verband tussen de titel en het thema is dat Eduard zo geobsedeerd is van Rico dat hij van Rico bij wijze van spreke vleugels krijgt omdat hij op hem verliefd is. Ook een verband is dat Rico een T-shirt heeft met daarop Harley Davidson vleugeltjes. Dit is zijn lievelings shirt en als deze kwijt raakt wordt hij een beetje boos. De volgende dag is het T-shirt weer terecht en dit komt omdat Eduard hem verstopt had om er later aan te kunnen ?snuffelen.?
Geschiedenis:
Rascha Peper is in 1949 in Driebergen geboren. Ze heet eigenlijk Jenneke Strijland, maar omdat ze het verhaal aan de buurman stuurde, die was een drukker, gebruikte ze een pseudoniem omdat ze niet voor gek wilde staan. Ze groeide op in een fijn milieu maar ze miste de godsdienst.
Na de middelbare school studeerde ze Nederlands en werkte enige tijd als lerares. Ze ging in 1983 naar Wenen voor het werk van haar man. Ze begon te schrijven nadat ze werd getroffen door de ernstige Hodgkinziekte. In 1990 kwam haar verhalenbundel ?De waterdame?. De roman Rico?s vleugels werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs.
"Russisch blauw" werd bekroond met de Multatuliprijs. Het verhaal gaat over een mislukte geschiedenisleraar, die in de ban raakt van de Romanovs, de laatste Russische tsarenfamilie.
Peper schrijft vaak in een prettig leesbare stijl waarin zij het bizarre niet uit de weg gaat.
Andere werken van Rascha Peper zijn:
Oesters (1991)
Oefeningen in manhaftigheid (1992)
Een Spaans hondje (1998)
Dooi (1999)
In het najaar van 1999 verhuisde ze naar New-York omdat haar man als diplomaat bij de VN-missie werkte.
Rascha Peper gebruik in haar boeken vaak veel personages die allemaal een eigen fascinatie voor iets hebben. De personages hebben bijna altijd een ding gemeen: stille wateren, diepe gronden en verborgen hartstochten. Rascha Peper gebruikt vaak onderwerpen van artikelen uit de krant voor haar verhalen. Hierdoor zijn de boeken actueel en worden ze graag gelezen door de jongeren.
De eerste druk van dit boek was in 1993 in Amsterdam. Het is dus in deze tijd geschreven en het verhaal gaat ook over deze tijd. Het werk is niet echt typerend want ze gaan vaak allemaal over dezelfde soort onderwerpen, vaak over dingen uit de krant.
Ze werd geboren op 1 januari 1949 in Driebergen, en is een Nederlands schrijfster.
Boek informatie
- Rico's vleugels
- Jenneke Strijland
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Rascha Peper