Gelezen VOOR SCHOOL, OVER SCHOOL
DE HEL
BINT
HET LONGVOLUME
ROLSCHAATSEN
JEUGDIGE EXPERIMENTEN
KROONDOMEIN
DR. DUMAY VERLIEST
VOOR DE KLAS
SCHOOLLAND
DE GELUKKIGE KLAS
DE ONRUSTZAAIER
KUN JE NOG ZINGEN
EN DAN IS ER KOFFIE
DE ZIEKTE VAN LODESTEIJN

Een beknopte samenvatting:
Een verhaal over orde houden in een klas. Oftewel, the struggle for live van een leraar biologie. Zij naam wordt niet bekend gemaakt.
Een leraar biologie geeft zijn eerste les in een klas. De klas bestaat uit jongens en meisjes. Hij is nog nerveus, maar laat dit zo min mogelijk blijken. Een extra probleem voor hem is zijn hoge stem. Deze zorgt ervoor dat hij minder zeker is van zijn zaak. Hij denkt bijvoorbeeld dat hij hierdoor zijn gezag moeilijker kan doen laten gelden, maar achteraf valt het allemaal wel mee.

Hij ziet het al meteen, er zijn twee bronnen van ellende, die elkaar jammer genoeg niet opheffen, maar juist versterken. De ene heet Pieter Keetbaas. De eerste indruk van de leraar ten aanzien van hem is (herrieschopperige) dwerg, en in zijn gedachten blijft hij hem zo noemen. De tweede oproerkraaier is zijn volledige tegenpool, Hendrik Slotboom genaamd en hij wordt voortaan in de gedachten van de leraar reus genoemd. So be it, de reus en de dwerg vergallen zijn eerste lesuur totaal, en hij vraagt zich in wanhoop af hoe dit verder moet.
Die eerste lesdag in september blijkt nog maar het begin van alle ellende te zijn. Tot en met oktober gaat het zo door: De dwerg schopt herrie, de reus heeft hier commentaar op, wat nog meer oproer veroorzaakt, enz, enz. Andersom gebeurd er precies het zelfde: de reus schopt herrie, enz, enz. Aan lesgeven komt hij in die periode nauwelijks toe.

Dan, eind oktober, vraagt hij de reus bij zich. Hij zegt hem, dat doordat hij steeds de lolligste probeert te zijn er niets van zijn lessen terecht komt. De reus reageert hierop met de volgende redenering: "als ik in de klas ben, komt er een boze geest over me... Ik zal de eerste zijn om het te waarderen als U me eronder krijgt. Dat gesprek had dus niets opgeleverd en toch begint de leraar na dat gesprek net zoveel van hem te houden als dat hij hem haat. Hij legt zich er bij neer. De klas rumoerde maar door de volgende dag, maar het ergste vond hij zelf nog dat de rector af en toe door de gangen sloop. Dan keek hij door het raampje en "zag dat ze niet eens in hun banken zaten, zag mijn hoogrode gezicht, en de glunderende ogen van Hendrik, terwijl zijn gezicht langzaam verdween.."

Het ging zelf zo ver dat Hendrik hem af en toe schijnbaar te hulp kwam door om stilte te vragen als hij zag dat de leraar moe was. En elke keer als hij klaar was met zijn verhaal boog hij weer voor zijn onzichtbaar publiek. Op een gegeven moment wordt hij zo kwaad op Hendrik, dat hij hem terugslaat in zijn bank.(Of dit nu was uit pure kwaadheid of gewoon uit onmacht wordt niet duidelijk.) Hendrik zegt tegen de leraar dat hij nu kan, maar niet naar de rector zal gaan. "Een week lang haatte ik hem meer dan ik van hem hield."

Dan op een gegeven moment, besluit Hendrik maar eens les te gaan geven. "Slapvoet, ga jij maar op de achterste bank zitten, dan zal ik vandaag wel lesgeven. Zo gezegd, zo gedaan. Hendrik geeft een les seksuele voorlichting. Tot de leraars stomste verbazing is iedereen, inclusief Keetbaas stil. Dan geeft hij de leraar een beurt, om wat meer te vertellen over de verdere mogelijkheden op voortplanting gebied. Voor het eerst wordt er naar hem geluisterd! Hierdoor komt hij op een idee. Hij is van plan het hele verdere jaar over op dingen die te maken hebben met seksuele voorlichting, protectie, seksuele afwijkingen enz, enz. Jammer genoeg is het niet meer dan een week rustig, want dan moet hij er van de rector mee stoppen. Deze heeft namelijk klachten van ouders gekregen over zijn lesgeven. De les die hij voor die dag had voorbereid kan dus ook niet doorgaan. Zich opwarmend in een klein warm hokje achter het biologie lokaal ziet hij dan plotseling een longvolumemeter. Toen had hij het zelf nog niet in de gaten, maar het zou zijn redding betekenen.

Hij liet iedereen er een of meerdere keren in blazen, tot ze paars, maar voldaan weer in hun banken gingen zitten. De leraar Frans, die na hem deze klas had vroeg hem een week later "Wat heb jij vorige week met de klas van Henk Slotboom uitgehaald? Ze zaten voor dood in hun banken." En dan valt het hem in: Hij zou ?n Keetbaas, ?n Hendrik elke keer voordat de les begon tweemaal hun langvolume laten bepalen. Met het smoesje dat Hendrik het grootste langvolume van alle kinderen van zijn leeftijd zou hebben, en Keetbaas het kleinste, en dit dus voor hen reuze interessant was om te onderzoeken, stemmen ze beide toe. Vanaf dat moment is alles rustig in de klas. Je zou zeggen een verademing voor de leraar biologie, maar deze merkt dat hij de wonderlijk opmerkingen en alle dingen die daarbij hoorde toch wel mist.