Biografie: François Mitterrand
Fran?ois Mitterrand
Biografie:
Fran?ois Mitterrand is geboren op 26 oktober 1916 te Jarnac in het departement Charente.
Hij studeerde rechten en politieke wetenschappen. In de Tweede Wereldoorlog nam hij actief deel aan het Franse verzet en hij was betrokken bij de UDSR, de Union D?mocratique et Socialiste de la R?sistance (Democratische en socialistische unie van het verzet), een partij die na de oorlog werd opgericht en die voortkwam uit de verzetsgroepen.
Tussen 1946 en 1958 bekleedde Mitterrand tal van openbare functies onder de vierde republiek. In 1953 werd hij gekozen tot Conseiller G?n?ral van het canton Montsauche (in de Morvan); de raad, waarvan hij later voorzitter werd, zetelde in Ni?vre. Van 1954 tot 1955 volgde een episode als minister van binnenlandse zaken in het kabinet van Pierre Mend?s France en van 1956 tot 1957 was hij minister van Justitie. De Gaullistische overwinning in 1958 kostte Mitterrand, socialist, zijn parlementszetel. In 1959 werd hij gekozen tot burgemeester van Ch?teau-Chinon. Van 1959 tot 1962 was hij senator voor het departement Ni?vre. In 1962 kwam hij terug in zijn oude functie als afgevaardigde van die streek, wat hij tot in 1981 bleef.
In 1965 streed Mitterrand als enige linkse tegenkandidaat van generaal Charles de Gaulle om het Franse presidentschap, maar verloor in de tweede ronde. Met De Gaulle aan de macht verdween Mitterrand tijdelijk van het landelijke politieke toneel, en in 1969 steunde hij de kandidatuur van Alain Poher. Maar in 1971 kwam hij terug als secretaris van de nieuwe Socialistische Partij, een fusie van de SFIO met zijn eigen Radicalen en wat kleinere groeperingen.
Na het overlijden van Georges Pompidou deed Mitterrand in 1974 opnieuw een gooi naar het presidentschap. Deze keer moest hij het opnemen tegen Val?ry Giscard d'Estaing; hij verloor wederom.
In 1981 wist hij tenslotte de zittende president, Giscard d'Estaing, te verslaan.
Hij benoemde Pierre Mauroy tot zijn minister-president. Een ambitieus programma werd aangevat waarin de sociale zekerheid werd uitgebreid en de doodstraf werd afgeschaft. Het cultureel klimaat werd veel vrijer.
Verslechterende economische omstandigheden dwongen Mitterrand al in 1984 tot een grootscheeps bezuinigingsprogramma, en hij verving Mauroy door de econoom Laurent Fabius.
Diens versoberingbeleid ging ten koste van de populariteit van de Socialistische Partij. De parlementsverkiezingen van 1986 werden verloren, en de vijfde republiek maakte kennis met de "cohabitation". De linkse president moest zijn termijn volmaken met de gaullist Jacques Chirac als premier.
In 1988 stonden president en premier tegenover elkaar in de presidentsverkiezingen. De populariteit van Chirac was na twee jaar regeren gekelderd, en "oompje" Mitterrand kreeg van de kiezers een nieuw mandaat van zeven jaar. Terstond schreef hij parlementsverkiezingen uit, waarbij de socialisten de meerderheid herwonnen. Premier werd Michel Rocard.
Voor de verkiezingen van mei 1995 stelde Mitterrand, die al sinds 1981 aan prostaatkanker leed, zich niet opnieuw herkiesbaar. Jacques Chirac en Lionel Jospin voerden de strijd om het presidentschap, waarbij de eerste won. Mitterrand stierf tenslotte op 79-jarige leeftijd in Parijs, na een lang ziekteproces. Hij werd begraven in het familiegraf in Jarnac in Charente.
In juli 2005 werd bekend dat Mitterrand zelf toestemming had gegeven voor de bomaanslag op de Rainbow Warrior van Greenpeace in 1985, hoewel hij destijds deze daad in het openbaar scherp had veroordeeld.
Mitterrand had een voorliefde voor een typisch Frans getinte architectuurtaal, van volmaakte kubussen, bollen en piramiden, een taal die via Ledoux en Boul?e en hun reusachtige ontwerpen voor en Newtonmonument het nieuwe Louvre verbindt met de wereld van de Zonnekoning.
Het grootste geheim in Mitterrands leven, zijn onwettige dochter Mazarine, moest angstvallig worden bewaakt. Dit lukte aardig, Mazarines bestaan bleef onbekend tot Mitterrand dit zelf kort voor zijn dood openbaar maakte. In 1992 doken de eerste geruchten op over de afluisterpraktijken, een jaar later publiceerde de Franse krant Lib?ration er voor het eerst over. De affaire kwam in 1995 in een stroomversnelling toen banden met opgenomen gesprekken in handen werden gespeeld van de rechtbank. De affaire van de 'Grote Oren van het Elys?e' wordt wel het Franse Watergate- schandaal genoemd, maar waar de Amerikaanse president Nixon in 1974 als gevolg van z?jn Watergate moest aftreden, is Mitterrand nooit verantwoordelijk gesteld. Niet dat zijn betrokkenheid in twijfel wordt getrokken. "Hij wist het, keurde het goed en gaf er zelfs opdracht toe", zei deze week de journaliste Catherine Erhel die onderzoek deed naar de bescherming van Mazarine. Dat de voormalig president wel degelijk op de hoogte was, blijkt ook uit het feit dat onder de transcripties van de afgeluisterde gesprekken zijn paraaf staat met het woord 'gezien'. De zaak wierp na het bekend worden ervan in Frankrijk een grote smet op het geloof in de democratie en bracht menigeen aan het twijfelen over de kennelijk wel erg grote vrijheden van de president in de Vijfde Republiek.
Cartoon:
Bibliografie:
ANONIEM, Fran?ois Mitterrand. internet, (10 mei 2006). (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Mitterand)
CAENEGEM, e.a., Grote Winkler Encyclopedie. Mitterrand Fran?ois. 8ste druk, Elsevier, 1982, Deel 15, blz. 431.
GHIMULUS, Bla bla de zinc. internet, (10 mei 2006). (http://toulouse.indymedia.org/IMG/jpg/mitterrand.jpg)
MARKERINK, J., Usenet archive. Internet, (10 mei 2006).
(http://www4.all-usenet-archive.com/pages/7672.html)
SUDJIC, D., De macht van het bouwen. 1ste druk, Anthos, 2005, blz. 210-213.
VAN DE MEERSSCHE, P., Internationale politiek 1945-2001. 1ste druk, Acco, 2002, blz. 204, 206, 207, 240, 242, 280, 286.
VAN DE MEERSSCHE, P., Van Jalta tot Malta. Politieke geschiedenis van Europa. 1ste druk, Standaard Uitgeverij, 1990, blz.191, 197, 211, 214, 221, 272, 277, 280, 288.
VAN DER WEE, H., De gebroken welvaartscirkel. 1ste druk, Martinus Nijhoff, 1983, blz.253.
Biografie:
Fran?ois Mitterrand is geboren op 26 oktober 1916 te Jarnac in het departement Charente.
Hij studeerde rechten en politieke wetenschappen. In de Tweede Wereldoorlog nam hij actief deel aan het Franse verzet en hij was betrokken bij de UDSR, de Union D?mocratique et Socialiste de la R?sistance (Democratische en socialistische unie van het verzet), een partij die na de oorlog werd opgericht en die voortkwam uit de verzetsgroepen.
Tussen 1946 en 1958 bekleedde Mitterrand tal van openbare functies onder de vierde republiek. In 1953 werd hij gekozen tot Conseiller G?n?ral van het canton Montsauche (in de Morvan); de raad, waarvan hij later voorzitter werd, zetelde in Ni?vre. Van 1954 tot 1955 volgde een episode als minister van binnenlandse zaken in het kabinet van Pierre Mend?s France en van 1956 tot 1957 was hij minister van Justitie. De Gaullistische overwinning in 1958 kostte Mitterrand, socialist, zijn parlementszetel. In 1959 werd hij gekozen tot burgemeester van Ch?teau-Chinon. Van 1959 tot 1962 was hij senator voor het departement Ni?vre. In 1962 kwam hij terug in zijn oude functie als afgevaardigde van die streek, wat hij tot in 1981 bleef.
In 1965 streed Mitterrand als enige linkse tegenkandidaat van generaal Charles de Gaulle om het Franse presidentschap, maar verloor in de tweede ronde. Met De Gaulle aan de macht verdween Mitterrand tijdelijk van het landelijke politieke toneel, en in 1969 steunde hij de kandidatuur van Alain Poher. Maar in 1971 kwam hij terug als secretaris van de nieuwe Socialistische Partij, een fusie van de SFIO met zijn eigen Radicalen en wat kleinere groeperingen.
Na het overlijden van Georges Pompidou deed Mitterrand in 1974 opnieuw een gooi naar het presidentschap. Deze keer moest hij het opnemen tegen Val?ry Giscard d'Estaing; hij verloor wederom.
In 1981 wist hij tenslotte de zittende president, Giscard d'Estaing, te verslaan.
Hij benoemde Pierre Mauroy tot zijn minister-president. Een ambitieus programma werd aangevat waarin de sociale zekerheid werd uitgebreid en de doodstraf werd afgeschaft. Het cultureel klimaat werd veel vrijer.
Verslechterende economische omstandigheden dwongen Mitterrand al in 1984 tot een grootscheeps bezuinigingsprogramma, en hij verving Mauroy door de econoom Laurent Fabius.
Diens versoberingbeleid ging ten koste van de populariteit van de Socialistische Partij. De parlementsverkiezingen van 1986 werden verloren, en de vijfde republiek maakte kennis met de "cohabitation". De linkse president moest zijn termijn volmaken met de gaullist Jacques Chirac als premier.
In 1988 stonden president en premier tegenover elkaar in de presidentsverkiezingen. De populariteit van Chirac was na twee jaar regeren gekelderd, en "oompje" Mitterrand kreeg van de kiezers een nieuw mandaat van zeven jaar. Terstond schreef hij parlementsverkiezingen uit, waarbij de socialisten de meerderheid herwonnen. Premier werd Michel Rocard.
Voor de verkiezingen van mei 1995 stelde Mitterrand, die al sinds 1981 aan prostaatkanker leed, zich niet opnieuw herkiesbaar. Jacques Chirac en Lionel Jospin voerden de strijd om het presidentschap, waarbij de eerste won. Mitterrand stierf tenslotte op 79-jarige leeftijd in Parijs, na een lang ziekteproces. Hij werd begraven in het familiegraf in Jarnac in Charente.
In juli 2005 werd bekend dat Mitterrand zelf toestemming had gegeven voor de bomaanslag op de Rainbow Warrior van Greenpeace in 1985, hoewel hij destijds deze daad in het openbaar scherp had veroordeeld.
Mitterrand had een voorliefde voor een typisch Frans getinte architectuurtaal, van volmaakte kubussen, bollen en piramiden, een taal die via Ledoux en Boul?e en hun reusachtige ontwerpen voor en Newtonmonument het nieuwe Louvre verbindt met de wereld van de Zonnekoning.
Het grootste geheim in Mitterrands leven, zijn onwettige dochter Mazarine, moest angstvallig worden bewaakt. Dit lukte aardig, Mazarines bestaan bleef onbekend tot Mitterrand dit zelf kort voor zijn dood openbaar maakte. In 1992 doken de eerste geruchten op over de afluisterpraktijken, een jaar later publiceerde de Franse krant Lib?ration er voor het eerst over. De affaire kwam in 1995 in een stroomversnelling toen banden met opgenomen gesprekken in handen werden gespeeld van de rechtbank. De affaire van de 'Grote Oren van het Elys?e' wordt wel het Franse Watergate- schandaal genoemd, maar waar de Amerikaanse president Nixon in 1974 als gevolg van z?jn Watergate moest aftreden, is Mitterrand nooit verantwoordelijk gesteld. Niet dat zijn betrokkenheid in twijfel wordt getrokken. "Hij wist het, keurde het goed en gaf er zelfs opdracht toe", zei deze week de journaliste Catherine Erhel die onderzoek deed naar de bescherming van Mazarine. Dat de voormalig president wel degelijk op de hoogte was, blijkt ook uit het feit dat onder de transcripties van de afgeluisterde gesprekken zijn paraaf staat met het woord 'gezien'. De zaak wierp na het bekend worden ervan in Frankrijk een grote smet op het geloof in de democratie en bracht menigeen aan het twijfelen over de kennelijk wel erg grote vrijheden van de president in de Vijfde Republiek.
Cartoon:
Bibliografie:
ANONIEM, Fran?ois Mitterrand. internet, (10 mei 2006). (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Mitterand)
CAENEGEM, e.a., Grote Winkler Encyclopedie. Mitterrand Fran?ois. 8ste druk, Elsevier, 1982, Deel 15, blz. 431.
GHIMULUS, Bla bla de zinc. internet, (10 mei 2006). (http://toulouse.indymedia.org/IMG/jpg/mitterrand.jpg)
MARKERINK, J., Usenet archive. Internet, (10 mei 2006).
(http://www4.all-usenet-archive.com/pages/7672.html)
SUDJIC, D., De macht van het bouwen. 1ste druk, Anthos, 2005, blz. 210-213.
VAN DE MEERSSCHE, P., Internationale politiek 1945-2001. 1ste druk, Acco, 2002, blz. 204, 206, 207, 240, 242, 280, 286.
VAN DE MEERSSCHE, P., Van Jalta tot Malta. Politieke geschiedenis van Europa. 1ste druk, Standaard Uitgeverij, 1990, blz.191, 197, 211, 214, 221, 272, 277, 280, 288.
VAN DER WEE, H., De gebroken welvaartscirkel. 1ste druk, Martinus Nijhoff, 1983, blz.253.