Werkstuk: Als Marionet in het Kabinet
hoi!
Dit is mijn betoog over de Nederlandse politiek, misschien kan iemand er wat mee....
Als Marionet in het Kabinet
Na een periode van uitgebreide campagnes en debatten op tv, is eindelijk bekend welke de grootste partijen zijn. Daarmee breekt ook de tijd van de kabinetsformatie aan. Maar hoe serieus kunnen wij straks ons nieuwe Kabinet nemen? Sinds vorig jaar mei is er op politiek gebied weinig zinnigs meer gezegd. Politici proberen bij man en macht het vertrouwen van het volk terug te winnen. Bij mij echter zal daar heel wat voor nodig zijn. Want ik vind de Nederlandse politiek slechts een lachertje.
Neem nou bijvoorbeeld Winny de Jong. Haar poging om extra stemmen te winnen door ?pikant? in de Panorama te poseren is grandioos mislukt. De partij van Winny de Jong, de Conservatieven.nl, heeft geen enkele zetel kunnen bemachtigen. Dat zou ook te gek zijn geweest met zo?n verkiezingsstunt. Wat ik ook opmerkelijk vind, is dat deze vrouw is overgestapt van de LPF, een extreem rechtse partij, naar een conservatieve partij. Ik veronderstel dat De Jong zelf niet erg op de hoogte is van haar principes en idealen.
Naast Winny de Jong kennen we het mooie en meer frisse gezicht van Wouter Bos. De nieuwe ?frontman? van de PvdA. Voornamelijk dankzij zijn optreden en voorkomen, boekte de PvdA de laatste twee weken voor de echte verkiezingen een grote vooruitgang in de peilingen. En deze partij heeft inderdaad een groot aantal zetels behaald. Terwijl zij vorig jaar een grote verliezer was. En het partijprogramma is grotendeels hetzelfde gebleven. Dit bewijst maar weer hoezeer charisma een rol speelt bij het verkrijgen van stemmen en zetels.
Dit jaar deden er ook een aantal partijen met een opvallend partijprogramma mee aan de verkiezingen. Nou ja, opvallend, deze waren meer onrealistisch te noemen. Zo was de Partij van de Toekomst voorstander van het instellen van een Minister van Feest. En zij wilde een nationale handschuddag invoeren. Voor de echte maatschappelijke problemen wist deze partij geen oplossing te bedenken. Behalve dan toekomstige optredens van bekende artiesten bij knooppunten van files. Ik vind het onvoorstelbaar dat er door deze partij wordt gedacht dat er zo een land kan worden bestuurd. Zoiets moet serieus gebueuren. En dan bedoel ik niet serieus met Emile Ratelband! De man die we allemaal kennen van ?Tjakka!? en die normaal gesproken overal een grap van maakt. In december dacht hij nog 31 zetels te kunnen behalen. Als dat zou zijn gelukt had Emile pas echt ?Tjakka!? kunnen roepen.
Als tegenargument wordt wel genoemd dat ook deze verkiezingen serieus verlopen.Omdat er door de partijen uitgebreide campagnes worden gevoerd. Omdat er veel wordt gediscussieerd op tv en de partijleden naar de mensen op straat toegaan.
Maar hierbij gaat het niet om wat er wordt gezegd, maar om wie het zegt. Het imago van een politicus is zeer voornaam. Hij/zij wordt zelfs gestyled om zo het juiste uit te stralen. Ik vind dit een slechte manier om stemmen te verkrijgen. De inhoud van de politiek gaat verloren!
De media speelden tijdens deze verkiezingen een zeer duidelijke rol. Nadat Bos het eerste debat had ?gewonnen?, stortten journalisten zich massaal op hem. Zo kwam er meer nieuws over de PvdA en won deze partij zetels in de peilingen. De politiek werd afgelopen verkiezingen dus meer dan ooit door de media gebruikt.
Bovendien waren er deze keer geen inhoudelijke reportages, alleen veel debatten. Waarbij slechts partijleden werden uitgenodigd waarvan de partij goed stond in de peilingen. En in deze debatten sprak men niet langer over de belangrijke onderwerpen van vorig jaar. Verder werden ?gevaarlijke thema?s? door de lijsttrekkers gemeden. Zij kwamen nooit ?to the point?.
Er werd tevens een echt wedstrijdgevoel gecreeerd op de laatste avond voor de werkelijke verkiezingen. Eerst was er een fel debat en daarna de conferencevan Freek de Jonge. Waarom dat debat werd gepland snap ik niet. Om mensen op het laatste moment nog te doen twijfelen?
Ik ben dus sterk van mening dat de Nederlandse politiek een poppenkast betreft. Want de hype rondom de verkiezingen bereikte dit jaar zijn hoogtepunt. De media speelden een rol als nooit tevoren. Jan-Peter kreeg een nieuwe bril aangemeten. En de kiezer, die misschien wel het belangrijkst is. Werd zo verward, dat 30% van de twaalf miljoen stemgerechtigden tot de zwevende kiezers behoorde en 18% van de niet-stemmers als reden aangaf geen vertrouwen te hebben in de politiek.
Dit is mijn betoog over de Nederlandse politiek, misschien kan iemand er wat mee....
Als Marionet in het Kabinet
Na een periode van uitgebreide campagnes en debatten op tv, is eindelijk bekend welke de grootste partijen zijn. Daarmee breekt ook de tijd van de kabinetsformatie aan. Maar hoe serieus kunnen wij straks ons nieuwe Kabinet nemen? Sinds vorig jaar mei is er op politiek gebied weinig zinnigs meer gezegd. Politici proberen bij man en macht het vertrouwen van het volk terug te winnen. Bij mij echter zal daar heel wat voor nodig zijn. Want ik vind de Nederlandse politiek slechts een lachertje.
Neem nou bijvoorbeeld Winny de Jong. Haar poging om extra stemmen te winnen door ?pikant? in de Panorama te poseren is grandioos mislukt. De partij van Winny de Jong, de Conservatieven.nl, heeft geen enkele zetel kunnen bemachtigen. Dat zou ook te gek zijn geweest met zo?n verkiezingsstunt. Wat ik ook opmerkelijk vind, is dat deze vrouw is overgestapt van de LPF, een extreem rechtse partij, naar een conservatieve partij. Ik veronderstel dat De Jong zelf niet erg op de hoogte is van haar principes en idealen.
Naast Winny de Jong kennen we het mooie en meer frisse gezicht van Wouter Bos. De nieuwe ?frontman? van de PvdA. Voornamelijk dankzij zijn optreden en voorkomen, boekte de PvdA de laatste twee weken voor de echte verkiezingen een grote vooruitgang in de peilingen. En deze partij heeft inderdaad een groot aantal zetels behaald. Terwijl zij vorig jaar een grote verliezer was. En het partijprogramma is grotendeels hetzelfde gebleven. Dit bewijst maar weer hoezeer charisma een rol speelt bij het verkrijgen van stemmen en zetels.
Dit jaar deden er ook een aantal partijen met een opvallend partijprogramma mee aan de verkiezingen. Nou ja, opvallend, deze waren meer onrealistisch te noemen. Zo was de Partij van de Toekomst voorstander van het instellen van een Minister van Feest. En zij wilde een nationale handschuddag invoeren. Voor de echte maatschappelijke problemen wist deze partij geen oplossing te bedenken. Behalve dan toekomstige optredens van bekende artiesten bij knooppunten van files. Ik vind het onvoorstelbaar dat er door deze partij wordt gedacht dat er zo een land kan worden bestuurd. Zoiets moet serieus gebueuren. En dan bedoel ik niet serieus met Emile Ratelband! De man die we allemaal kennen van ?Tjakka!? en die normaal gesproken overal een grap van maakt. In december dacht hij nog 31 zetels te kunnen behalen. Als dat zou zijn gelukt had Emile pas echt ?Tjakka!? kunnen roepen.
Als tegenargument wordt wel genoemd dat ook deze verkiezingen serieus verlopen.Omdat er door de partijen uitgebreide campagnes worden gevoerd. Omdat er veel wordt gediscussieerd op tv en de partijleden naar de mensen op straat toegaan.
Maar hierbij gaat het niet om wat er wordt gezegd, maar om wie het zegt. Het imago van een politicus is zeer voornaam. Hij/zij wordt zelfs gestyled om zo het juiste uit te stralen. Ik vind dit een slechte manier om stemmen te verkrijgen. De inhoud van de politiek gaat verloren!
De media speelden tijdens deze verkiezingen een zeer duidelijke rol. Nadat Bos het eerste debat had ?gewonnen?, stortten journalisten zich massaal op hem. Zo kwam er meer nieuws over de PvdA en won deze partij zetels in de peilingen. De politiek werd afgelopen verkiezingen dus meer dan ooit door de media gebruikt.
Bovendien waren er deze keer geen inhoudelijke reportages, alleen veel debatten. Waarbij slechts partijleden werden uitgenodigd waarvan de partij goed stond in de peilingen. En in deze debatten sprak men niet langer over de belangrijke onderwerpen van vorig jaar. Verder werden ?gevaarlijke thema?s? door de lijsttrekkers gemeden. Zij kwamen nooit ?to the point?.
Er werd tevens een echt wedstrijdgevoel gecreeerd op de laatste avond voor de werkelijke verkiezingen. Eerst was er een fel debat en daarna de conferencevan Freek de Jonge. Waarom dat debat werd gepland snap ik niet. Om mensen op het laatste moment nog te doen twijfelen?
Ik ben dus sterk van mening dat de Nederlandse politiek een poppenkast betreft. Want de hype rondom de verkiezingen bereikte dit jaar zijn hoogtepunt. De media speelden een rol als nooit tevoren. Jan-Peter kreeg een nieuwe bril aangemeten. En de kiezer, die misschien wel het belangrijkst is. Werd zo verward, dat 30% van de twaalf miljoen stemgerechtigden tot de zwevende kiezers behoorde en 18% van de niet-stemmers als reden aangaf geen vertrouwen te hebben in de politiek.
Handige opties
- Werkstukken over:Als Marionet in het Kabinet