Werkstuk: Milieu
In vergelijking met het landmilieu heeft het zeemilieu altijd een redelijk stabiele kwaliteit gehad. Dit komt door de reusachtige omvang van de wereldzeeën. Deze bedraagt zo'n 13 miljard kubieke kilometer zeewater. Maar toch raakt ook dit vervuild.
Hieronder ga ik in op een paar van de grootste veroorzakers van zeevervuiling:
Nutriënten
Nutriënten is de verzamelnaam voor de stoffen die planten als voedsel gebruiken. Voor het leven in zee zijn veruit de belangrijkste planten de microscopisch kleine, eencellige algen die in het water zweven.
Deze algen staan aan het begin van alle voedselketens: ze worden gegeten door kreeftjes, zoals bijv. garnalen en mosselen, en deze worden weer door andere dieren gegeten.
Nutriënten zijn dus de stoffen waaruit al wat leeft is opgebouwd. Zij kunnen voor vervuiling zorgen als ze met teveel voorkomen. Men spreekt dan van eutrofiering of overbemesting.
Maar hiervoor verwijs ik naar elders in het werkstuk, waar dit beter uitgelegd staat ..
Bovendien komt er door deze zuurstofloze omstandigheden een giftige stof vanuit de bodem in het water (H2S, een stof die naar rotte eieren ruikt), waardoor het voor dieren nog moeilijker wordt om te overleven.
Organische mikroverontreinigingen
De term '' organische mikroverontreinigingen '' is een samentrekking van twee verschillende begrippen. Stoffen die grotendeels uit koolstofatomen bestaan noemen we '' organisch ''. Van '' mikroverontreinigingen '' is sprake als het gaat om stoffen die in zeer kleine stoffen die in zeer kleine hoeveelheden al schadelijk zijn. Dit komt doordat ze eigelijk niet of nauwelijks in de natuur voorkomen: ze worden in de chemische en farmaceutische industrie door de mens gemaakt en we noemen zulke stoffen dan ook wel milieuvreemde of xenobiotische stoffen.
Daarvan zijn er op dit moment ongeveer 65.000 van geproduceerd.
Elders in het werkstuk staat dit beter uitgelegd.
Olie
Olievervuiling is voor de meeste mensen een van de bekendste soorten van zeevervuiling.
Er kom per jaar in de Noordzee naar schatting 80.000 tot 220.000 ton olie.
Hieronder staat een tabelletje met de olievervuiling in de Noordzee:
Bron Hoeveelheid Olie (in ton olie per jaar) Atmosfeer * 20.000
Vaste land 36.000
Scheepvaart 15.000
Offshore industrie 60.000
Totaal 131.000
* Dit komt door onvolledige verbranding van fossiele brandstoffen in auto 's
Er zijn een paar kenmerken hoe olie zich gedraagt:
Olie verdwijnt van het zeeoppervlak door verdamping of door een opruimactie
Olie blijft drijven
Olie verdeelt zich heel fijn of lost op in het water. Hierdoor kunnen organismen worden vergiftigd
Na lange tijd zinkt olie naar de zeebodem. Dit heeft negatieve effekten op het leven op de bodem.
Bij het boren naar olie door bv. Een olieplatform komt er ook olie in het zeewater. Dit is vanuit een vliegtuig duidelijk waar te nemen, door een duidelijk zichtbare olie-sliert door het water.
De effekten voor dieren zijn catastrofaal. Door de hoeveelheid olie kunnen vogels niet meer goed hun vleugels bewegen, waardoor ze zullen sterven van de honger.
Ook andere dieren, zoals vissen, zeehonden, schaaldieren etc. merken dat er olie in het zeewater voorkomt, en als de concentratie erg hoog is, zullen ook zij sterven.
De meeste mensen denken dat de belangrijkste olievervuiler de tankers zijn die op de klippen slaan, waardoor er in een keer een heleboel olie in het zeewater terechtkomt, maar het blijk dat de grootste boosdoeners de illegale lozingen vanuit de scheepvaart en de olie-industrie zijn.
Radioaktieve stoffen
Dit is een minder bekende vervuiler, maar is toch duidelijk aanwezig.
Er zijn in het verleden heel wat proeven gedaan met atoombommen, en hierdoor kwam radioaktieve deeltjes in de zee terecht. Ook door ongelukjes in fabrieken of iets dergelijks kunnen radioaktieve deeltje in het zeewater terechtkomen.
Zo werd er in 1971 zoveel cesium geloosd dat dit overal in de Noordzee te meten was en men op deze manier precies kon zien hoe het water zich verspreidt en hoe het stromingspatroon van de Noorzee in elkaar zit.
Het ongeluk met de kerncentrale in Tsjernobyl in Rusland dat in 1986 gebeurde heeft in de Noordzee de hoeveelheid radioactieve stoffen flink verhoogd.
Van de effekten ervan is niet veel bekend. Elke radioaktief element heeft weer andere eigenschappen en gedraagt zich anders.
Duidelijk is dat de radio-aktiviteit op de Noordzee is toegenomen, en dat het eten van vis e.d. weer bijdraagt aan de stralingsbelasting van de mens.
Giftige metalen
In de Noordzee komen veel giftige metalen voor. De concentraties zijn zeer laag, voor koper bv. Slechts 0,000001 gram per liter zeewater. Maar door het enorme volume aan zeewater op de wereld is er toch heel veel metaal aanwezig. Als we de concentraties maal het volume doen van bv. Koper, dan kom je uit op 137.000.000 koper. Ook goud is aanwezig, en als we op dezelfde manier de totale goudvoorraad in de wereldzeeën zouden berekenen, kom je algauw op een bedrag met 15 nullen uit.
Veruit de meeste zware metalen worden aangevoerd door de grote rivieren.
Hieronder een tabel met de hoeveelheden die per rivier worden aangevoerd:
Rijn Elbe Maas Weser Theems Humber
Kwik 3,9 1,0 7,3 1,1 1,1 0,8
Cadmium 13,8 7,4 8,4 2,9 1,8 4
Lood 248 95 219 26 41 124
Koper 442 93 182 84 25 117
Zink 2553 522 1825 219 58 357
De zware metalen zijn in grote hoeveelheden giftig.
In dit rijtje staan kwik en cadmium er om bekend zeer giftig en gevaarlijk te zijn.
Als de metaalconcentratie te hoog is, kunnen metalen in hun giftigheid geremd worden door bepaalde eiwitten (metallothioneinen), die door organismen worden aangemaakt als de metaalconcentratie te hoog is.
De giftige stoffen kunnen ook veranderingen in hartslag, ademhaling of bijvoorbeeld het sluitmechanisme van mosselen teweeg brengen.
Ook zijn er nadelige effekten bij de voortplanting waargenomen.
Een ander effekt is biomagnifikatie. Dat is het via de voedselketen ophopen van vervuilende stoffen. Als bijv. een roofvis allemaal visje opeet die zijn vervuild, dan hoopt die verontreiniging zich in zijn op.
Oplossingen
In de afgelopen jaren zijn veel maatregelen genomen om de vervuiling door fabrieken te beperken; de vergunningen werden steeds strenger en het lozen van stoffen steeds duurder.
Ook het rioolwater van steden en dorpen wordt steeds beter gezuiverd voordat het wordt geloosd in een kanaal of een rivier.
Maar dit blijkt lang niet genoeg te zijn.
Fabrieken zullen moeten worden gedwongen hun lozingen in water en lucht nog veel sterker te beperken en de landbouw zal het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen sterk moeten verminderen.
Maar het zal ook bij de kern moeten worden aangepakt. Bij het produktieproces. Veel bedrijven verpakken hun spullen in plastic, omdat dit goedkoop is.
Als ze dit niet zouden doen, en het bv. Gewoon in (ge-recycled) papier zouden verpakken, zou het plastic-gehalte in o.a het water, maar ook in de natuur in het algemeen, drastisch verminderen.
Hieronder ga ik in op een paar van de grootste veroorzakers van zeevervuiling:
Nutriënten
Nutriënten is de verzamelnaam voor de stoffen die planten als voedsel gebruiken. Voor het leven in zee zijn veruit de belangrijkste planten de microscopisch kleine, eencellige algen die in het water zweven.
Deze algen staan aan het begin van alle voedselketens: ze worden gegeten door kreeftjes, zoals bijv. garnalen en mosselen, en deze worden weer door andere dieren gegeten.
Nutriënten zijn dus de stoffen waaruit al wat leeft is opgebouwd. Zij kunnen voor vervuiling zorgen als ze met teveel voorkomen. Men spreekt dan van eutrofiering of overbemesting.
Maar hiervoor verwijs ik naar elders in het werkstuk, waar dit beter uitgelegd staat ..
Bovendien komt er door deze zuurstofloze omstandigheden een giftige stof vanuit de bodem in het water (H2S, een stof die naar rotte eieren ruikt), waardoor het voor dieren nog moeilijker wordt om te overleven.
Organische mikroverontreinigingen
De term '' organische mikroverontreinigingen '' is een samentrekking van twee verschillende begrippen. Stoffen die grotendeels uit koolstofatomen bestaan noemen we '' organisch ''. Van '' mikroverontreinigingen '' is sprake als het gaat om stoffen die in zeer kleine stoffen die in zeer kleine hoeveelheden al schadelijk zijn. Dit komt doordat ze eigelijk niet of nauwelijks in de natuur voorkomen: ze worden in de chemische en farmaceutische industrie door de mens gemaakt en we noemen zulke stoffen dan ook wel milieuvreemde of xenobiotische stoffen.
Daarvan zijn er op dit moment ongeveer 65.000 van geproduceerd.
Elders in het werkstuk staat dit beter uitgelegd.
Olie
Olievervuiling is voor de meeste mensen een van de bekendste soorten van zeevervuiling.
Er kom per jaar in de Noordzee naar schatting 80.000 tot 220.000 ton olie.
Hieronder staat een tabelletje met de olievervuiling in de Noordzee:
Bron Hoeveelheid Olie (in ton olie per jaar) Atmosfeer * 20.000
Vaste land 36.000
Scheepvaart 15.000
Offshore industrie 60.000
Totaal 131.000
* Dit komt door onvolledige verbranding van fossiele brandstoffen in auto 's
Er zijn een paar kenmerken hoe olie zich gedraagt:
Olie verdwijnt van het zeeoppervlak door verdamping of door een opruimactie
Olie blijft drijven
Olie verdeelt zich heel fijn of lost op in het water. Hierdoor kunnen organismen worden vergiftigd
Na lange tijd zinkt olie naar de zeebodem. Dit heeft negatieve effekten op het leven op de bodem.
Bij het boren naar olie door bv. Een olieplatform komt er ook olie in het zeewater. Dit is vanuit een vliegtuig duidelijk waar te nemen, door een duidelijk zichtbare olie-sliert door het water.
De effekten voor dieren zijn catastrofaal. Door de hoeveelheid olie kunnen vogels niet meer goed hun vleugels bewegen, waardoor ze zullen sterven van de honger.
Ook andere dieren, zoals vissen, zeehonden, schaaldieren etc. merken dat er olie in het zeewater voorkomt, en als de concentratie erg hoog is, zullen ook zij sterven.
De meeste mensen denken dat de belangrijkste olievervuiler de tankers zijn die op de klippen slaan, waardoor er in een keer een heleboel olie in het zeewater terechtkomt, maar het blijk dat de grootste boosdoeners de illegale lozingen vanuit de scheepvaart en de olie-industrie zijn.
Radioaktieve stoffen
Dit is een minder bekende vervuiler, maar is toch duidelijk aanwezig.
Er zijn in het verleden heel wat proeven gedaan met atoombommen, en hierdoor kwam radioaktieve deeltjes in de zee terecht. Ook door ongelukjes in fabrieken of iets dergelijks kunnen radioaktieve deeltje in het zeewater terechtkomen.
Zo werd er in 1971 zoveel cesium geloosd dat dit overal in de Noordzee te meten was en men op deze manier precies kon zien hoe het water zich verspreidt en hoe het stromingspatroon van de Noorzee in elkaar zit.
Het ongeluk met de kerncentrale in Tsjernobyl in Rusland dat in 1986 gebeurde heeft in de Noordzee de hoeveelheid radioactieve stoffen flink verhoogd.
Van de effekten ervan is niet veel bekend. Elke radioaktief element heeft weer andere eigenschappen en gedraagt zich anders.
Duidelijk is dat de radio-aktiviteit op de Noordzee is toegenomen, en dat het eten van vis e.d. weer bijdraagt aan de stralingsbelasting van de mens.
Giftige metalen
In de Noordzee komen veel giftige metalen voor. De concentraties zijn zeer laag, voor koper bv. Slechts 0,000001 gram per liter zeewater. Maar door het enorme volume aan zeewater op de wereld is er toch heel veel metaal aanwezig. Als we de concentraties maal het volume doen van bv. Koper, dan kom je uit op 137.000.000 koper. Ook goud is aanwezig, en als we op dezelfde manier de totale goudvoorraad in de wereldzeeën zouden berekenen, kom je algauw op een bedrag met 15 nullen uit.
Veruit de meeste zware metalen worden aangevoerd door de grote rivieren.
Hieronder een tabel met de hoeveelheden die per rivier worden aangevoerd:
Rijn Elbe Maas Weser Theems Humber
Kwik 3,9 1,0 7,3 1,1 1,1 0,8
Cadmium 13,8 7,4 8,4 2,9 1,8 4
Lood 248 95 219 26 41 124
Koper 442 93 182 84 25 117
Zink 2553 522 1825 219 58 357
De zware metalen zijn in grote hoeveelheden giftig.
In dit rijtje staan kwik en cadmium er om bekend zeer giftig en gevaarlijk te zijn.
Als de metaalconcentratie te hoog is, kunnen metalen in hun giftigheid geremd worden door bepaalde eiwitten (metallothioneinen), die door organismen worden aangemaakt als de metaalconcentratie te hoog is.
De giftige stoffen kunnen ook veranderingen in hartslag, ademhaling of bijvoorbeeld het sluitmechanisme van mosselen teweeg brengen.
Ook zijn er nadelige effekten bij de voortplanting waargenomen.
Een ander effekt is biomagnifikatie. Dat is het via de voedselketen ophopen van vervuilende stoffen. Als bijv. een roofvis allemaal visje opeet die zijn vervuild, dan hoopt die verontreiniging zich in zijn op.
Oplossingen
In de afgelopen jaren zijn veel maatregelen genomen om de vervuiling door fabrieken te beperken; de vergunningen werden steeds strenger en het lozen van stoffen steeds duurder.
Ook het rioolwater van steden en dorpen wordt steeds beter gezuiverd voordat het wordt geloosd in een kanaal of een rivier.
Maar dit blijkt lang niet genoeg te zijn.
Fabrieken zullen moeten worden gedwongen hun lozingen in water en lucht nog veel sterker te beperken en de landbouw zal het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen sterk moeten verminderen.
Maar het zal ook bij de kern moeten worden aangepakt. Bij het produktieproces. Veel bedrijven verpakken hun spullen in plastic, omdat dit goedkoop is.
Als ze dit niet zouden doen, en het bv. Gewoon in (ge-recycled) papier zouden verpakken, zou het plastic-gehalte in o.a het water, maar ook in de natuur in het algemeen, drastisch verminderen.